Η μέλισσα κι ο άγγελος

Μια μέλισσα καθώς μπαινόβγαινε στα άνθη του κάμπου, είδε έναν άγγελο να κάθεται στη σκιά του πεύκου λευκοντυμένος, με μακριά μαύρα μαλλιά.
-Είσαι ένας άγγελος του Θεού;
-Είμαι ένας άγγελος του Θεού.
-Και είσαι αγόρι ή κορίτσι;
-Δεν είμαι, είπεν ο άγγελος. Και γύρισε αλλού το κεφάλι.
-Ούτε κι εγώ είμαι,όμως θέλω να σε ρωτήσω εκεί στους ουρανούς που γυρνάς, τον έρωτα τον έχεις δει; Πώς είναι;
-Ένας κλέφτης. Από σένα πήρε το κεντρί και το μέλι, κι από μένα τα φτερά, μέλισσά μου... 


Ανάθεμα σε έρωτα - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Η αγάπη δεν προσφέρει καμιά ασφάλεια

Η αγάπη θα φόβιζε πολύ λιγότερο ορισμένους από εμάς αν συνοδευόταν από εγγυήσεις. Αλλά ούτε καν η ευλογία της Εκκλησίας και ο νόμος δε μας τις προσφέρουν. Πάντα θα χρειάζεται να εμπιστευόμαστε την αγάπη.

Λίγοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει τον πόνο και τη θλίψη που προκαλεί η προδομένη αγάπη. Οι εμπειρίες αυτές μας κάνουν συχνά σκληρούς και μνησίκακους. Φυσικά, υπεύθυνη για τη δυστυχία μας θεωρούμε την αγάπη. Αγνοούμε το γεγονός ότι η αγάπη είναι σταθερή και ότι ασταθείς είμαστε εμείς. Η αγάπη παρέχει εγγύηση, οι άνθρωποι προδίδουν. Την αγάπη μπορούμε πάντα να την εμπιστευόμαστε, αυτοί που αλλάζουν είναι οι άνθρωποι.

Η μοναδική πραγματική ασφάλεια που μπορούμε να έχουμε στην αγάπη είναι όταν χρησιμοποιούμε την ενέργειά μας για να κάνουμε τους εαυτούς μας άξιους ν’ αγαπηθούν. Τότε δεν έχουμε τίποτα να  φοβηθούμε.

Trouble - Coldplay

Σημειώσεις ενός πορνόγερου - Charles Bukowski

φωτογραφία: Ειρήνη Σαριδάκη

-Τί άλλο μπορεί να είναι η αγάπη;

-Με την κοινή έννοια, να νοιάζεσαι πάρα πολύ για κάτι πολύ καλό. Δεν είναι απαραίτητο να σχετίσεται με τη συγγένεια. Μπορεί να είναι μιά κόκκινη μπάλα ή ένα κομμάτι βουτυρωμένης φρυγανιάς.

-Θες να πεις ότι μπορείς ν' αγαπήσεις μια βουτυρωμένη φρυγανιά;

-Μονάχα μερικές κύριε. Κάποια πρωινά. Στο φως ορισμένων ηλιαχτίδων. Η αγάπη εμφανίζεται και φεύγει χωρίς να το προσέξουμε.

-Είναι δυνατόν να αγαπήσεις μία ανθρώπινη ύπαρξη;

-Φυσικά, ιδιαίτερα αν δεν τις ξέρεις τόσο καλά. Μ' αρέσει να τις παρακολουθώ μέσα από το παράθυρό μου να περπατάνε στο δρόμο.

Honey bee - Madrugada

Προσωπικό - Μιχάλης Γκανάς

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει

μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή

δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη

κι ας μην είναι όπως παλιά,

δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,

κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες

σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς

που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω

τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,

δε θα πει πως δεν έχουμε

μοίρα στον ήλιο, έχουμε

τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος

και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας

ψωμάκια μικρά της αποδημίας

κι ελπίζουνε τα παιδιά μας

σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι

και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι

για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,

μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,

αν αλλάζαμε θα ‘μαστε πάλι

δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε

απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς

πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,

διακοπή αίματος και κρυώνουν

τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό

να φορτίσει πάλι τα μέλη

με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς

και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο

για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά

και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη

κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές

και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά

και καμένα, θέλοντας ο καθένας

να ‘ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο

και πηγή, κατά τις περιστάσεις

ή και όλα μαζί στην ανάγκη,

δε θα πει πως εγώ δε μπορώ

να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί,

κι αν είναι να περάσω

μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–

ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.