 |
| The Mirror (1975)- Andrei Tarkovsky |
Την αγγίζεις
μέσα από
κάθε απόρθητη πύλη
την αγγίζεις
το χαμογελό της ζεστό
πάνω στ’ ακροδάχτυλα
σαν πλήκτρα πιάνου το γέλιο της
σου χαμογελά
σου χαμογελά
για εσένα
για εσένα
σε φιλά γύρω από το λαιμό
εκεί στα μικρά σου λακάκια
βυθίζει τις σκέψεις της
ξαποσταίνει
γιατί δεν αντέχει άλλο τον πόνο
δεν αντέχει τον κόσμο αυτό
ανακατεύει το πρόσωπό της
στα μαλλιά σου
να γίνει ένα
με το πρόσωπό σου
σε αγγίζει
σε αγγίζει
στα χέρια της
μια λίμνη από νούφαρα
ξεπλένεται
καθώς το σώμα της
γεμάτο από χρυσόψαρα
ακτινοβολεί
στην κάθε αχτίνα του νοτιά
αγγιζόσαστε
αγγιζόσαστε
σαν την πρώτη φορά
και δεν θέλεις να τελειώσει
δεν θέλεις να τελειώσει
αυτός ο έρωτας
αυτή η πληγή
αυτός ο έρωτας
αυτό το πρωτόπλασμα
έχει κραυγή
και μιλάει
μιλάει
σαν άγγιγμα
Μ’ακούς;
Ελένη.Μ
