Όλες οι κεντρικές ασφάλειες κάτω. Νιώθω τα κύματα της βροχής σαν ηδονισμούς σε όλο μου το κορμί,
όταν τ' αγγίγματά σου
σαν κεραυνοβόλο φως με λούζουν
με πρωτόγνωρους σεισμούς.
Ο έρωτας εμφανίζεται
κάθε τόσο μπροστά μου
όταν βρέχει.
Τα χέρια σου,
τα κλαδιά της πορτοκαλιάς
που με κρατούν σφιχτά από τα μαλλιά καθώς ανήμπορη παλεύω με το σώμα σου, όπως γέρνει εκείνη στο σθένος μιας αστραπής έτσι υποκύπτω πάλι σε σένα, με όλα τα πρωτοβρόχια αγκαλιά στο στόμα μου. Και όσα μικρά φύλλα ξεστράτισαν,
έγιναν βουερές φωνές
στο άπειρο των χειλιών σου.
Σε κίνηση αδάμαστου ζώου μια μικρή αναπνοή από την ανάσα σου.
Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στον ανεμοστρόβιλο
που συναντιούνται τα βλέμματά μας. Η κυκλοφορία σταματά στο ανεμπόδιστο.
Autour de ton coeur, je meurs comme la pluie qui vole les regards.
Μ'εκείνον τον ομιχλώδη αχνό
που θαμπώνει το μυαλό
καθώς χορεύω ξυπόλητη στο ρυθμό του καλέσματός σου,
απλώνοντας τα χέρια σε αγκαλιάζω και χορεύω, χορεύω, χορεύω σαν να ήσουν πάντα εδώ
Ο κόσμος εργάζεται για να μην τρελαίνεται ή έστω για να μην αποτρελαθεί. Όσοι είναι ήδη εκτός παιχνιδιού θα καταλάβουν ή καταλαβαίνουν την μη- ανάγκη. Τι θα γινόταν αν σταματούσε όλος ο κόσμος να εργάζεται; Έκσταση. Ίσως. Δίνω στην ανθρωπότητα μια πιθανότητα προσαρμογής. Και τα δύο θηλυκά είναι τόσο απόμακρα μεταξύ τους όσο μια μέλισσα και ένα μυρμήγκι, όμως και τα δυό τους είναι εργάτες. Παράδειγμα μιας κολλεκτιβιστικής κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να βλέπουμε άλλες ανθρώπινες κοινωνίες για να κάνουμε ανθρώπινες συγκρίσεις της παγκόσμιας διαφοράς και ομοιότητας. Ο εαυτός μας βρίσκεται από πάντα στη φύση.
Είδατε ποτέ τις μέλισσες ή τα μυρμήγκια να λογομαχούν ή να πολεμούν μεταξύ τους;
Κλείνεις τις κουρτίνες, τα παράθυρα από πίσω ανοιχτά. Δεν κάνεις τίποτα. Και γιατί άλλωστε; Ποιος ο λόγος; Άρχισε να πονά το σώμα από την απραξία και την ακινησία. Δεν θέλεις τίποτα ή δεν ξέρεις τι θέλεις. Εδώ αρχίζουν τα μεγαλύτερα παιχνίδια. Τα βαρέθηκες όλα. Ποιος ο λόγος να αναζητάς κάτι το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει; Ένα σωρό αμπελοφιλοσοφίες και μηδενικό στο πηλίκο επί του πρακτέου. Και είναι ακριβώς η ματαιότητα της πράξης που σε κάνει να ηττοπαθείς.
Και η κοινωνία είναι ένα άλυτο παράδοξο, όπως εκείνα του Ζήνωνα.
Madman στις αερογέφυρες μωρά στα επιβατικά με τις ψευδοφανείς πασχαλιές να με καλούν σε ένα χορό σαν από δίκταμο αφέψημα για τις νευραλγίες της αστικής ζωής. Σιγοπεθαίνεις μέσα στα cafés και στα έτοιμα. Η μόδα του νέου ανθρώπου είναι ένας εθισμός μέχρι να τελειώσει η δόση του. Επιφαινόμενα συνείδησης η τελευταία γουλιά. Οι ταχύτητες πάντοτε χαιρετούν τα δίποδα.
Δεν είμαστε πολλοί, είμαστε πολλαπλοί. Εγλωβίζομαι στις χειρονομίες.
