Καλή χρονιά!

Ευτυχισμένο το 2013!

Σ'έμαθα πια

Annunciation-Leonardo da Vinci

Σε ιχνηλατώ

Δεν σε ψαρεύω

Μηδενιστή της ύπαρξης

Η ουλή σου σημαίνει

Έρωτας

Που τέλειωσε.

Σε έμαθα πια.

Games of mind 

Ελένη.Μ

Στάχτες

Claude Monet 

#1

Ή ο κόσμος γεννήθηκε πολύ νωρίς

ή εγώ άργησα να τον επισκεφτώ

Ελένη.Μ 

Ανήλεο Μηδέν

John Virtue 

Νιώθω εξαντλημένη

Ηττημένη

Κουρασμένη

Ακόμη και τα παντζάρια ματώνουν πιο πολύ από μένα

Οι στάλες τους πέφτουν βροχή

Πηχτές σαν πάχνη

Σε καλύτερη κατάσταση από το δικό μου κίβδηλο αίμα

Ψάρι διψασμένο σε έρημο

Τι κάνω Θεέ μου σ’αυτόν τον κόσμο;

Εγώ που η ίδια η ζωή με γεννά και με καταστρέφει

Όσες γέφυρες κι αν σκεφτώ

Δεν φτάνουν για να πέσω στο κενό

Κρατιέμαι από ένα φύλλο

Που ανεμοδέρνεται στις φυλλωσιές των κυπαρισσιών

Ας έρθει  μια κόλαση ή ένας παράδεισος

Ή οτιδήποτε τέλος πάντων

Να αφήσω εκεί την ύπαρξή μου

Γιατί δεν αντέχω άλλο τον πόνο του κενού μου

Ουσία αυταπάρνησης

Έγινε λάθος στο μαιευτήριο

Προοριζόμουν για εκποίηση

Όχι για νοίκιασμα.

Κι ο έρωτας..

Με παίδεψε

Με κατέστρεψε το οιδιπόδειο σύμπλεγμα

Τον έφτυσα

Και με ακολούθησε

Σε κάθε πληγή

Σε κάθε ουλή

Μπαίνει μέσα μου και με μολύνει

Χάνω τον καιρό μου με αντιβιοτικά του πρόσκαιρου

Μα και τα ουσιώδη είναι αντιστρόφως ανάλογα

Στο τίποτα φυτεύω ένα σπόρο

Κι ανθίζω ξεραμένο δέντρο

Έτοιμο να σαλπάρει

Για το διευατό εκεί.

Ελένη.Μ

Ακανθώδες

Μέλισσες-Φωτεινή Βελεσιώτου 

Όλη η γύρη σκύβει πάνω απ΄τον ώμο μου

βουρκώνει στο σβέρκο μου,

τρέχω με φόρα προς τα πίσω 

στο λιβάδι των ανέλπιδων εραστών,

στάχυ που δάκρυσε,

δροσιές που μ'ανάβουν πυρετούς,

με σταυρώνουν οι ομορφιές

στον ήλιο,

σχηματίζω τ΄όνομά σου 

σε ένα αστέρι

που δεν θα λάμψει ποτέ.

Ελένη.Μ 

Ανελεύθερη τελεία

Μωρό μου για μένα πάντα θα είσαι η δροσιά ενός άνθους

Που λησμονώ το βλεφάρισμα του αρώματός σου

Έχω το πράττειν του αισθάνεσθαι

Ακόμη κι αυτό το λουλούδι δεν μεγαλώνει με τη δική του ελευθερία

Ελένη.Μ

In The Fog

It's strange to wander in the fog!
A lonely bush, a lonely stone,
No tree can see the other one,
And one is all alone.

The world was full of friends back then,
As life was light to me;
But now the fog has come,
And no one can I see.

Truly, no one is wise,
Who does not know the dark
Which inevitably and silently
Does from others him part.

It's strange to wander in the fog!
Life is loneliness
No Man knows the other one,
And one is all alone.

[Hermann Hesse]

Βροχή και Καταχνιά

Ο Μπωντλαίρ υπό την επήρεια του χασίς. Σκίτσο του ίδιου


Ω τέλη του φθινοπώρου, χειμώνες, άνοιξες στη λάσπη βουτηγμένες
Ω νανουρίστρες εποχές! Σας αγαπώ, δοξάζω σας,
Που ντύνετε έτσι την καρδιά μου και τον νου
Μ'ατμώδες σάβανο και τάφον ακαθόριστο.

Στη μεγάλη πεδιάδα που ο κρύος γαρμπής τη σαρώνει,
Που σ'ατέλειωτες νύχτες ο δείχτης του ανέμου βραχνιάζει,
Η ψυχή μου καλύτερα, απ'όταν χλιαρό είναι θέρος,
Τα φτερά της πλατιά σαν κοράκου θ'ανοίξει.

Τι είναι πιο απαλό στην καρδιά, όλο πένθος γεμάτη,
Και που πάνω της γέρνουν παλιές καταχνιές,
Άλαμπρες εποχές, των εμών των κλιμάτων βασίλισσες,

Απ'την όψη, την άπαυτη πια, των ωχρών σκοταδιών σας;
Εκτός κι αν, κάποιο βράδυ αφέγγαρο, οι δυο μας,
Την οδύνη κοιμήσουμε πια σε τυχαίο κρεβάτι.

Μπωντλαίρ

Άυλα Ρόδα

Witche's Sabbath, Francisco Goya

-Βλέπεις αυτό το κόκκινο ρόδο;

-Ναι

-Έτσι είναι η ζωή μας. Τ'αγκάθια είναι οι κοινωνικοί άλλοι που μπήγουν τη λόγχη τους ως την καρδιά μας, ένα πληγωμένο κόκκινο τριαντάφυλλο είμαστε που κανείς δεν μπορεί να ζήσει ξέχωρα απ'τον άλλον. Μα κι οι δύο καταλήγουμε λίπασμα στη γη για νέα άνθη. Άνθισε λοιπόν! Βγες πάνω απ'τα αγκάθια κι άπλωσε φτερά για τον Ήλιο. Μα τα φτερά σου να μην είναι φτερά Ικάρου, μπόλιασέ τα καλά με κερί της ασημόσκονης. 

Ελένη.Μ

Κύματα βήματα

Frida Kahlo

Τα κύματα προχωρούν

σε κάθε ακτή,

πορεία 

που δεν ανακάμπτεται.

Μα εσύ περπατάς 

σε δρόμους ξέχωρους 

απ'τους δικούς μου.

Βήματα που συναντήθηκαν

και χάθηκαν 

ανάμεσα στα βήματα

των πολλών.

Ελένη.Μ

Στης πικροδάφνης τον αφρό

Orchids and Hummingbird

Πίσω από κάθε καταχνιά

κρύβεται μια μικρή αχτίδα ήλιου,

ξεβρασμένη απ'το αφρισμένο κύμα.

Δύο κοτσύφια μάλωναν 

στο κλωνάρι μιας πικροδάφνης

ποιός θα νικήσει 

σ'αυτόν τον καρπό

το ματωμένο;

Σαν κι αυτούς

εγώ κι εσύ.

Μα δεν θέλω να γευτώ 

την πίκρα 

πριν ακόμη

πετάξω.

Ελένη.Μ