Fortino Samano

Ο Fortino Samano μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, καπνίζει το τελευταίο του τσιγάρο

"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..." 

Θ.Παπακωνσταντίνου

Ποντίκια στην αγορά

 

Στην αγορά παγιδευμένοι ποντικοί
νύχτα στην Tσιμισκή, μες στον αέρα
γλιστράς δεξιά μου κρύα αναπνοή
πριν από χρόνια ζούσαμε 'δώ πέρα.

Σ' ένα δωμάτιο σκοτεινό σ' αναζητώ
τη μυρωδιά σου πιάνω με το σώμα
αν είν' ο κόσμος μου τρελός τί να σου πώ;
αν κάνω λάθος το ρυθμό σ' ακολουθώ.

Bουλιάζουμε σιγά
κι αυτός ο δρόμος δε μας πάει πουθενά
σ' αγγίζω στο βυθό κι αναρριγώ.
Ξαπλώνουμε βαριά
κι ο έρωτας μας κουβαλά
στα νύχια του μας παίρνει και μας σέρνει.

Πίσω απ' τις γρίλιες στέκει ο θυρωρός
και τη φτωχή ζωή του ανακατεύει
μας υποπτεύεται βουβά ο διπλανός·
ποιός ξέρει η κυρα-Bάσω τι μας σέρνει!

Mες στη γλυκιά φωνή της κρύβει μια θηλιά
και μες στα πόδια της φωτιά που αναστατώνει
τα βράδια κατεβαίνει αγκαλιά στο σατανά
και το πρωί στο ισόγειο καμαρώνει.

Xοντρή καρδιά μου, βουτηγμένη στο πιοτό
ποιός μάγκας σ' έχει φτύσει και μου γνέφεις
την έκανες μια 'μέρα από 'δώ
και νά 'σαι πάλι εδώ, πάλι εδώ...

Έλα κοντά και σώπα, μη μιλάς
τόσα χρονάκια ψάχνεις την αγάπη
μα τόση λάσπη που στην πλάτη κουβαλάς
τέτοια σου μάραναν ανόητη απάτη.

Kοίτα και γύρω σου -γάτοι του κερατά-
και πες μου πόσο αξίζει η κάθε μέρα
δεν επενδύεται η αγάπη φουκαρά
ψάξε καλύτερα, κάτι θα βρεις πιό πέρα.

Bουλιάζουμε σιγά
κι αυτός ο δρόμος δε μας πάει πουθενά,
σ' αγγίζω στο βυθό κι αναρριγώ
Ξαπλώνουμε βαριά
κι ο έρωτας μας κουβαλά
στα νύχια του μας παίρνει και μας σέρνει.

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Time

Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way.

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.

So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you're older,
Shorter of breath and one day closer to death.

Every year is getting shorter never seem to find the time.
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over,
Thought I'd something more to say.

Home, home again
I like to be here when I can
And when I come home cold and tired
Its good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells.

Σκέτο μαύρο

John Virtue

-Γιατί φοράς μόνο μαύρα;

-Διαλέγω μαύρο για την κατάργηση των ανισοτήτων. Διαλέγω κόκκινο για το πάθος που εκρήγνυται. Διαλέγω μπλε για την απεραντοσύνη του ουρανού και της θάλασσας.

Αυτά είναι τα μοναδικά μου χρώματα.

Ελένη.Μ

Conquer by mind

Do poor people conquer? No, they don't. First they have to raise up their hearts, their heads. They have to feel their body and soul blast. It's a revolution of mind. 'Cause the conqueror is the heart, not the guns, not the war. 

Ελένη.Μ

Είσαι σκέτο θέατρο ψυχή μου

 Silvio Rodriguez - La Maza

Επιταχύνω τη φυγή μου.

-Γιατί;

-Γιατί δεν με χωράει ο τόπος, μου φταίνε όλα, κυρίως ο εαυτός μου. Κάλπικος σε έναν κάλπικο κόσμο.

Ένα πλάσμα με ξεριζωμένη καρδιά από εκεί όπου κάποτε ίσως ανήκε. Εκεί θέλω να επιστρέψω, όσο πιο γρήγορα γίνεται. 

Τι θα ήμουν αν δεν ήμουν εγώ;

Μονάχα αυτό που είμαι τώρα,ένα απροσδιόριστο που φτιάχνει προσωπεία για να επιζήσει. 

Μα μέσα μου δεν χωράνε μάσκες. Κι η δικιά σου ήταν η πιο θανατερή από όλες, σκέτη τραγωδία που έπαιζε στο "Ού φονεύσεις", μα με σκότωσες. 

Καιρός λοιπόν να πέσει αυτή η αυλαία του δήθεν. 

Σκηνοθετώ μονόπρακτο,

με τη σκηνή μονάχα για μένα. 

Ελένη.Μ  

Σε μετρημένες νότες

Dance At Bougival - Pierre Auguste Renoir

"Είσαι μια θλιβερή σκέψη που κάποιος εύκολα μπορεί να την χορέψει στο ταψί.

Κάθε χόρτο στην έρημο είναι λουλούδι."

Ελένη.Μ

Βαθύς Σεπτέμβρης

 "Autumn Garden", Van Gogh

Για την απουσία σου,

που θα σε ζητώ απεγνωσμένα,

όπως η γη που ανοιγεί σαν μήτρα

ζητώντας μια σταγόνα ανάσας.

Έτσι θα σε προσμένω

γεννοβολώντας

παρουσίες σου.

Νιώθω την ανάσα σου,

νυχτερινό ποτό και καπνός 

ξεφυσούν τον έρωτά σου

στο τελευταίο μπαρ

της ξεχασμένης πολιτείας.

Κι εγώ σαν κατακάθι 

γεμίζω στάχτη 

το τασάκι με τ'αποτσίγαρά σου.

Ο Μπρέχτ στη βιβλιοθήκη σου

μου κλείνει το μάτι 

πως έχω να κάνω 

με δυσκολοκατάχτητο πνεύμα.

Τα ψυχικά φορτία

έγιναν 

αφόρητα.

Ελένη.Μ

Η Bασίλισσα

 

 

Σε ονόμασα βασίλισσα.

Υπάρχουν πιο ψηλές από σένα, πιο ψηλές.

Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές.

Υπάρχουν πιο ωραίες από σένα, υπάρχουν ωραιότερες.

Όμως εσύ είσαι η βασίλισσα.

Όταν περπατάς στους δρόμους

κανένας δε σε αναγνωρίζει.

Κανείς δε βλέπει το κρυστάλλινο στέμμα σου,

κανένας δεν κοιτά το χαλί από κόκκινο χρυσάφι

που πατάς όπου περνάς,

το χαλί που δεν υπάρχει.

Κι όταν φανείς

αντηχούν όλα τα ποτάμια

στο κορμί μου
καμπάνες σείουν
τον ουρανό,

κι ένας ύμνος γεμίζει τον κόσμο.

Μόνο εσύ κι εγώ,

μόνο εσύ κι εγώ, αγάπη μου,

άκουσέ με.

 

Pablo Neruda