Δεν ενδείκνυται

Magnetic Field- Photo by me

a polar
b polar
conscious
anti-conscious
c
unknown -
b privilege thesis
as a result of dyadic equation

Ελένη.Μ

Slice of [something]

Photo by me

Όλα τα λέει η εικόνα,

έκοψες και μοίρασες στα δύο. 

Ελένη.Μ

Με την ταχύτητα ενός κλείστρου

Η αντιμετώπισή σου

 σαν διοπτική ρεφλέξ φωτογραφική μηχανή,
ο άνω φακός με είδε ως βράχο σωτηρίας
ο κάτω φακός

 με φωτογράφισε σαν ασκό του Αιόλου 

που μέσα του αποστράγγιξες
τη χαμερπή σου ανυπαρξία. 

Το γδάρσιμο πιο σκληρό από το ντύσιμο της ψευτιάς σου.

Tip: άλλαξε φακό πριν εκείνος σε απογυμνώσει (για τα καλά).

Ελένη.Μ

Res, non verba

Θα πάρω

 την τσαλακωμένη μου καρδιά 

και θα φύγουμε,
αφού ποτέ δεν την θέλησες αληθινά,

αφού βαρέθηκες 

το χρώμα των ματιών μου

να κοιτάζεις, 

αφού σ’αρέσει τόσο ηδονιστικά
να με βλέπεις να πονάω
για την τόση αγάπη

 που έχω 

μόνο για’ σένα.
Αδίκησες το αβάσταχτο
σαν να ήταν κάτι αμελητέο,

σαν ένα χαμόγελο 

που ξεκρεμάστηκε
από το πρόσωπό μου
και αγκιλώθηκε πάνω

 στης τριανταφυλλιάς τ’αγκάθια,

σαν το σώμα μου ν’ απλώνεται 

ρούχο βρεγμένο 

σε ηλιόλουστο μπαλκόνι.

Τόση απονιά που την βρίσκεις;
Σου χάρισα έναν ολόκληρο κόσμο
μέσα από τα πιο τρυφερά φυλλοκάρδια

 της ψυχής μου
μονάχα 

για να 

υπάρχεις

 εσύ. 

Ελένη.Μ

Τα συνώνυμα έλκονται

Hibiscus' Leaves- photo by me

Everything is in va(e)in. 

Ελένη.Μ

Υάκινθοι μιας άλλης εποχής

Hands and Cigarette

Βγαίνουμε και οι δυο στο μπαλκόνι
το τσιγάρο σου τελειώνει
μα με κοιτάς βαθιά στα μάτια και μου λες
“Έχω όλο το χρόνο για' σένα…”
Σου απαντώ λέγοντάς σου πως 

“Δεν έχω χρόνο για κανέναν”.
Η πεταμένη γόπα σου σιωπά
και η σκέψη μου ονειρεύεται

 πως θα ήταν όμορφο 

να ανασαίναμε 

μαζί τους υάκινθους

 ένα ηλιόλουστο πρωινό,

όταν όλα θα ήταν

διαφορετικά. 

Ελένη.Μ

Η ετικέτα

Henri Cartier-Bresson, Untitled, Italy, 1933

Tο είχα ξεχάσει
πως εσένα 

δεν σε αγγίζει

 τίποτα πια,
είσαι μονάχα

 σαν ένα σφουγγάρι
που θέλει 

να μου απορροφά 

ενέργεια.
Τουλάχιστον

 ας μην καταναλώνουμε
τους εαυτούς μας

 σε ανούσιες συζητήσεις
ας μιλάμε μονάχα για τα ουσιώδη.

Εξάλλου,
για μια “καλημέρα” και ένα “καληνύχτα”
ανατέλλει και δύει ο κόσμος.

Ελένη.Μ

Mal de -

Ένα αργεντίνικο τανγκό ο έρωτάς μου
ενδοφλέβιος σπαραγμός
η φωνή μου που σε καλεί
πως μπόρεσε η καρδιά σου
 να με αφήσει να χορεύω μόνη;
Που ακόμη και τα φύλλα κλαίνε
 σε έναν παράλογο κυματισμό δακρύων
καθώς σπαταλάω τα βήματά μου 
λοξοδρομώντας
από τα δικά σου ίχνη.
Πες μου αν η ζωή έχει νόημα
όταν σε αναζητώ και εσύ δεν απαντάς
πες μου πως το δικό σου παιχνίδι
δεν ήταν άλλη μια μαριονέτα
και εγώ δεν ήμουν 
άλλο ένα πιόνι
 στη σκακιέρα.
Να θυμάσαι,
 έστω γλυκόπικρα,
πως πάντοτε θα σου τραγουδώ
σαν μια νοσταλγική λατέρνα
που οι νότες της είχαν 
όλη την αγάπη του κόσμου
μονάχα για’ σένα.
Απλώνω τα χέρια μου 
σε έναν γκρεμό
και εκείνος μου ανταποδίδει
 έναν παλμό
που δεν γνωρίζω
 αν ζει
 ακόμη. 

Ελένη.Μ

Κανένα αντίδοτο

The No-Life

Τον θυμάμαι καθώς κοίταζα απέξω από το παράθυρο. Έκανα ένα τσιγάρο και αφέθηκα πλήρως να κοιτάζω τον ουρανό και τα περιστέρια που πετούσαν ή ξεκουράζονταν σε κάποια μεταλλικά δοκάρια, καμιά φορά κοιτούσα τη μικρή αυλή παρατηρώντας την ασυμμετρία των φυτών. Έμοιαζαν εγκλωβισμένα μέσα στο ίδιο το περιβάλλον τους, μου θύμισαν τον εαυτό μου, καθώς το καθένα είχε τόση απόσταση από το άλλο ώστε να μπορούν να τραγουδούν φωναχτά τις αποστάσεις. Τα τείχη γύρω τους έμοιαζαν να το ευχαριστιούνται που είχαν εγκλωβίσει μέσα τους λίγη ζωή και την τυραννούσαν σε αυτό το μεγάλο εγκλεισμό. Ίσως τα μάτια των φυτών να έβλεπαν ουρανό αλλά κυρίως ένιωθα το παράπονό τους να με συνεπαίρνει μαζί τους όπως εκείνοι οι τυχαίοι υπάλληλοι που διέσχιζαν το διάδρομο όσο πιο νωχελικά και βαρετά μπορούσαν, δεν τους βαστούσε ούτε το ίδιο το σώμα τους, ακόμη και τα λόγια τους όταν συναντούσαν κάποιον άλλο συνάδελφό τους ήταν μετρημένα και συνηθισμένα, τα προσχήματα φαίνεται έχουν προτεραιότητα. Ήταν μεγαλόσωμος, φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και τα κουμπιά του πιέζονταν από το βάρος της κοιλιάς του. Ήταν ντυμένος δημόσιος υπάλληλος. Αναρωτιέμαι γιατί όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, κυρίως οι άντρες, ντύνονται με τον ίδιο τρόπο. Δεν δίνω και τόση μεγάλη σημασία σε αυτήν τη σκέψη και εξακολουθώ να τον παρατηρώ. Το γραφείο του ήταν τακτοποιημένο, γεμάτο από έντυπα και άλλες, κυρίως άσπρες στο χρώμα, κόλλες. Σήκωσε μια φορά το τηλέφωνο και στη συνέχεια κάθισε στην καρέκλα του με τα ροδάκια και πήγαινε πέρα δώθε. Το γνωρίζω καλά αυτό το παιχνίδι, είναι το γνωστό “σκοτώνω την ώρα μου”. Σε λίγο καταφτάνουν και άλλοι δύο συνάδελφοί του, κουβεντιάζουν και οι τρεις μαζί. Στρέφω το κεφάλι μου μία στον ουρανό και μία στον κήπο. Κοιτάζω δίχως να σκέφτομαι, έτσι είναι καλύτερα, μου αφήνω περιθώρια να αφουγκαστρώ και να μετουσιωθώ σε κάποιον άλλο, που ούτε εγώ η ίδια δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός ο άλλος άγνωστος αλλά θα ήθελα να είχε ένα πρόσωπο ή έστω μια φωνή για να μπορέσουμε να διασταυρώσουμε τις ματιές μας. Μόλις γύρισα να τον ξανά δω, οι άλλοι δύο που είχαν έρθει, μόλις είχαν κιόλας φύγει. Είχε φέρει μαζί του και το σκύλο του, αγνώστου ράτσας, που ο καημένος ανήμπορος από οτιδήποτε είχε απλά κουρνιάσει στη γωνιά του, κάτι παρόμοιο με το αφεντικό του. Ανάβω ένα δεύτερο τσιγάρο και αναρωτιέμαι σοβαρά. Τι νόημα έχει να δουλεύει κανείς; Βλέπω έναν αλλοτριωμένο άνθρωπο μέσα από την πιο αλλοτριωτική απασχόληση, την οποιαδήποτε απασχόληση. Προβάλλω τον εαυτό μου στο μέλλον, κάνω υποθέσεις, και αυτές διαλύονται αμέσως γιατί ξέρω πως δεν μου ταιριάζει τίποτα από όλα αυτά. Το αβέβαιο και το αόριστο με μονομαχεί συνεχώς μα εκείνο δεν ξέρει πως αγωνίζομαι με την καρδιά και θα το νικήσω. Εσύ δίπλα μου, μού μιλάς για ένα σωρό ασήμαντα πράγματα και για τις δικηγορικές σου υποθέσεις με μια αφέλεια και ένα χαζοχαρούμενο ύφος δίχως να καταλαβαίνεις πως μέσα μου πεθαίνω αργά και μεθοδευμένα αφού και τα μάτια σου έπαψαν να κοιτούν με στοργή τα δικά μου. Αναρωτιέμαι γιατί τόση αλλοτρίωση και αποξένωση από παντού.  

Μέσα μου το κατακάθι της ειμαρμένης απογοήτευσης.

What makes life worth living ?

Ελένη.Μ

No Masters or Kings

When the Ritual begins

There is no sweeter innocence than our gentle sin

Last Seduction

The Man Who Wasn't There (2001)- Joel & Ethan Coen

Κουμπώνω ελαφρά το μαύρο λινό πουκάμισό μου
και ο χρόνος γυρίζει γύρω από αυτό το κουμπί.

Το φόβο όλοι τον αντικρίζουν με γυμνό μάτι,
την αλήθεια όμως κανείς. 

Ελένη.Μ

Επί του θέματος

Un homme qui dort (1974)- Bernard Queysanne

Βαρέθηκα να κοιμάμαι,
βαρέθηκα να είμαι και ξύπνιος.

Γνωσιακός αλκοολισμός. 

Ελένη.Μ

Ραχοκοκαλιά

Λιμάνι Ηρακλείου Κρήτης, photographed by me

Αυτός που πιστεύει, βρίσκεται εκεί,
πάνω από το τείχος της Ύπαρξης.
Κάτω, υπάρχει το πλεούμενο μαύρο
γι’ αυτούς που θέλουν να γίνουν σκιά.
Βαρομετρικό χαμηλό, 

οι αποστάσεις μεταξύ μας
ή αν το πάρεις αλλιώς 

“the Silence of the Lambs”. 

Ίσως στη ραχοκοκαλιά ενός ακροπατήματος 

να κρύβεται 

η άλλη άκρη του νοήματος.

Ελένη.Μ

Καθαρά και ξάστερα

Ida- Paweł Pawlikowski

 

Στο αγκάλιασμα, 

να ξέρεις,
ένας από τους δύο

 έχει ανάγκη 

από ασφάλεια,
όπως ένα κουτάλι 

που κυρτώνει.

Ελένη.Μ

Κάθε πρωινό

Unknown Tree - Photographer: Me

Κάνει κύκλους
πάνω από 

τα θύματά του
αγριοπερίστερο της κοιλάδας
που πετά σαν φλισκούνι
κόντρα στον άνεμο
ή στα μαύρα σύννεφα.
Πρωινό αγέρωχο,
δίχως εσένα
μα για εσένα. 

Ελένη.Μ

Ελεγειακό ψάρεμα

Ηράκλειο Κρήτης 

 

Παίρνεις κλειστά τις στροφές
στις θαλασσοταραχές,
ίλιγγος στα σκυλόψαρα
και πρίμος αγέρας 

καθώς η μαούνα γαβγίζει 

στο σκίσιμο των νερών.

Στους κάβους
αραγμένο ένα ποδήλατο

από το μεγάλο αγκίστρι
της παρυφής 

των θαλάσσιων ίππων.

Φώτα από βουνά 

σαν ηφαίστεια 

που μόλις νανουρίστηκαν,

αναποδογυρισμένα

 σε επίγεια κοχύλια. 

Και ύστερα

 ήρθαν τα φουγάρα,

μετρώντας νυχτολούλουδα 

με πήρε το σεργιάνι. 

Ελένη.Μ

Ατημέλητη προδοσία

Stairs- Erik Johansson

 

 

Μονάχα τα φυτά μου 

καλοπερνάνε
εγώ κατεβαίνω 

ένα - ένα 

τα σκαλιά
προς τον Άδη,
παραδομένη
(και) κυρίως

 προδομένη. 

Ελένη.Μ

Νομοτελειακή εκζήτηση

Ida- Paweł Pawlikowski

Το αγκάλιασμα στο απροσδόκητο.
Συνεχίζω και κοιτάζω το απέραντο
και εκείνο απαντά σαν στιγμαία νομοτέλεια
ή σαν ταχυδρόμος

 που φέρνει ένα γράμμα 

από το μεγάλο Πουθενά.

Ίσως τελικά

 μονάχα το Σύμπαν

 συνωμοτεί στις μεγάλες στιγμές

της απόγνωσής σου και σε σκέφτεται, 

όταν εσύ έχεις αποκοπεί

από παντού 

ή έχεις κόψει 

κάθε δίοδο επικοινωνίας. 

Τα συγκοινωνούντα δοχεία

 είναι μονάχα για να πίνονται 

στην υγειά της παράδοξης πίστης,

κάθε Κυριακή βράδυ,
 στις 20:00,
 μετά το τέλος των ειδήσεων, 

όταν το κατακάθι του καφέ 

δεν φεύγει με τίποτα

 από το νιπτήρα της κουζίνας.

 Καθημερινή εκζήτηση των φαντασμάτων της καθημερινότητας.

Μην σου φαίνεται παράλογο, το ά-λογο.

Ελένη.Μ

Εν αναμονή

Sky 

I tell you this,

 the world

 is a huge

 neurotic bomb, 

it just waits 

for someone to

 pull the trigger.

Ελένη. Μ

Διαλογικά ασύνδετα

Gilbert Garcin (Photographer)

Ο θόρυβος

 από το πέταγμα των σπόρων στο πιάτο
το ξεψείρισμα μιας ολόκληρης ζωής,
εκείνης της διαλογής.
Ο νους βρίσκεται 

στο καλάθι των αχρήστων,
τα έτοιμα είναι της μόδας
και προτιμώνται πιο εύκολα,
δίχως καμία δυσπιστία.
 

 Η ίδια η πραγματικότητα 

είναι

 δύο πραγματικότητες
σαν μια μύγα που κάθεται

 στη σίτα του παραθύρου
ή σαν τα δέντρα που σαν αχινοί
προσποιούνται 

το εσωτερικό ενός κυδωνιού.

 

 Επικονίαση ενός σαξοφώνου
σε νότες γνωστικές. 

Ντραμς 

ο κάθε (εγκεφαλικός)

νευρώνας μου.
Μάτια κόκκινα

 σαν αλεπού.

Ελένη.Μ

Φιγούρες

The Dancer

-Τι έχεις;
-Προετοιμάζομαι για τον ορίζοντα.  

Παραδίνομαι στο μέσα μου έγκλημα. 

Ελένη.Μ 

Ο κατηγορούμενος

The Trial (1962)- Franz Kafka

Θα μπορούσες να είχες ρωτήσει, 

έστω στο τέλος,

 “είσαι καλά;”
Μην ρωτήσεις το γιατί,
γνωρίζεις καλύτερα

  τα νομικά 

από εμένα.
Μα σου λείπει κάτι
σχετικά με τις

 ανθρώπινες σχέσεις. 

Ελένη.Μ

Δεν είμαι, got it ?

The Seventh Seal (Death), 1957 - Ingmar Bergman

Ώρες- ώρες νιώθω ένας μαλάκας
ένας πολύ μεγάλος μαλάκας
και αυτό δεν έχει καμία σημασία
για κανέναν
εκτός από εμένα.
Να δίνεσαι 
και οι υπόλοιποι 
να σε 
λαμβάνουν 
ως στήριγμα.
Ξανά μαλάκας.  

Και να δεις τι έλεγε ο Λακάν για την αγάπη… “να δίνεις αυτό που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει”. 

Πάρτε ένα μάθημα για να σας γίνει μάθημα : 

Part I - http://stodivanimetolacan.blogspot.gr/2012/09/blog-post_23.html, 

Part II - http://stodivanimetolacan.blogspot.gr/2012/09/blog-post_29.html

Ελένη.Μ

Αποδημία του εντός

Μονάχα οι γλάροι δεν αποδημούν,
όλοι οι άλλοι κάποτε θα φύγουμε.

Ελένη.Μ

Αγάπη

Κι ἤμουν στὸ σκοτάδι. Κι ἤμουν τὸ σκοτάδι.

Καὶ μὲ εἶδε μία ἀχτίδα

Δροσούλα τὸ ἱλαρὸ τὸ πρόσωπό της

κι ἐγὼ ἤμουν τὸ κατάξερο ἀσφοδίλι.

Πῶς μ᾿ ἔσεισε τὸ ξύπνημα μιᾶς νιότης,

πῶς ἐγελάσαν τὰ πικρά μου χείλη!

Σάμπως τὰ μάτια της νὰ μοῦ εἶπαν ὅτι

δὲν εἶμαι πλέον ὁ ναυαγὸς κι ὁ μόνος,

κι ἐλύγισα σὰν ἀπὸ τρυφερότη,

ἐγὼ ποὺ μ᾿ εἶχε πέτρα κάνει ὁ πόνος.

Κώστας Καρυωτάκης

Σαν εσένα, το ερωτοβρόχι

Jimmy's Hall (2014) - Ken Loach

Όλες οι κεντρικές ασφάλειες κάτω.
Νιώθω τα κύματα της βροχής
σαν ηδονισμούς σε όλο μου το κορμί,

όταν τ' αγγίγματά σου 

σαν κεραυνοβόλο φως με λούζουν 

με πρωτόγνωρους σεισμούς.

Ο έρωτας εμφανίζεται 

κάθε τόσο μπροστά μου 

όταν βρέχει. 

Τα χέρια σου, 

τα κλαδιά της πορτοκαλιάς 

που με κρατούν σφιχτά από τα μαλλιά
καθώς ανήμπορη παλεύω με το σώμα σου,
όπως γέρνει εκείνη στο σθένος μιας αστραπής
έτσι υποκύπτω πάλι σε σένα,
με όλα τα πρωτοβρόχια αγκαλιά στο στόμα μου.
Και όσα μικρά φύλλα ξεστράτισαν, 

έγιναν βουερές φωνές

στο άπειρο των χειλιών σου.

Σε κίνηση αδάμαστου ζώου
μια μικρή αναπνοή από την ανάσα σου.

Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο
στον ανεμοστρόβιλο 

που συναντιούνται τα βλέμματά μας.
Η κυκλοφορία σταματά στο ανεμπόδιστο.

Autour de ton coeur, je meurs comme la pluie
qui vole les regards.

Μ'εκείνον τον ομιχλώδη αχνό

που θαμπώνει το μυαλό 

καθώς χορεύω ξυπόλητη στο ρυθμό
του καλέσματός σου,

απλώνοντας τα χέρια σε αγκαλιάζω
και χορεύω, χορεύω, χορεύω
σαν να ήσουν πάντα εδώ 

Αγάπη μου.

Στο κρησφύγετο ενός τζακιού

φωλιάζουν οι πύρινες φλόγες 

των αναστεναγμών μας 

σαν μια μικρή νεογέννητη περιστέρα

που ακόμη 

νιώθει μέσα της 

ζεστά τα σπάργανα.

Ελένη.Μ

The Taming Power of the Small

Breathless (À bout de souffle)- 1960, Jean-Luc Godard

Δεν έχει έρθει ακόμη ο χειμώνας

 και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον καιρό

 σαν χειμώνα.

Από όταν ο ήχος του ρολογιού -   

Η φρυγανιά που επιπλέει μέσα στο πιάτο
σαν ακυβέρνητη ξύλινη σχεδία
στο έρμαιο πέλαγος,

απλήρωτες οφειλές
όταν λες πως  

“Κουράστηκες”.

 
Αρκούν οι ανόητες ιδέες για να επέλθουν οι πιο θαυμάσιες.

Συνήθως τα σκουπίδια είναι αυτόχειρες
από μαυροντυμένες σακούλες

 ανακύκλωσης ή και κατανάλωσης. 

Βγαίνω στον ήλιο μήπως και - 

 
Κανείς δεν πίνει από το πηγάδι όταν οι άλλοι έχουν πνιγεί.

Ελένη.Μ

The Well

The Virgin Spring (1960)- Ingmar Bergman

Κολιμπρί στο χτένισμα
ενός πρωινού,
εκείνου του μικρού 

επιτηδευμένου
φλοιού
που κράζει πετώντας 

από τα βάθη των βουνών.
Εν αρχή ενός επικείμενου χειμώνα
το ερωτικό κάλεσμα 

των τζιτζικιών συνεχίζεται.

Με περικυκλώνουν
όλα τα πετούμενα
καθώς ανοίγω τις σελίδες του νου μου,
φαίνεται πως 

γλυκάθηκαν από τις σκέψεις μου.
Ας είναι,
είναι οι μόνοι σύντροφοι εξάλλου

 στο συμπαντικό κενό
και στην ανεμελιά 

ενός καφέ δίχως ζάχαρη.

Ελένη.Μ

Αντίστροφη Μέτρηση

Ο κόσμος εργάζεται για να μην τρελαίνεται ή έστω για να μην αποτρελαθεί. Όσοι είναι ήδη εκτός παιχνιδιού θα καταλάβουν ή καταλαβαίνουν την μη- ανάγκη. Τι θα γινόταν αν σταματούσε όλος ο κόσμος να εργάζεται; Έκσταση. Ίσως. Δίνω στην ανθρωπότητα μια πιθανότητα προσαρμογής. Και τα δύο θηλυκά είναι τόσο απόμακρα μεταξύ τους όσο μια μέλισσα και ένα μυρμήγκι, όμως και τα δυό τους είναι εργάτες. Παράδειγμα μιας κολλεκτιβιστικής κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να βλέπουμε άλλες ανθρώπινες κοινωνίες για να κάνουμε ανθρώπινες συγκρίσεις της παγκόσμιας διαφοράς και ομοιότητας. Ο εαυτός μας βρίσκεται από πάντα στη φύση.  

Είδατε ποτέ τις μέλισσες ή τα μυρμήγκια να λογομαχούν ή να πολεμούν μεταξύ τους;

Ελένη.Μ