Καλή χρονιά!

Ευτυχισμένο το 2013!

Σ'έμαθα πια

Annunciation-Leonardo da Vinci

Σε ιχνηλατώ

Δεν σε ψαρεύω

Μηδενιστή της ύπαρξης

Η ουλή σου σημαίνει

Έρωτας

Που τέλειωσε.

Σε έμαθα πια.

Games of mind 

Ελένη.Μ

Στάχτες

Claude Monet 

#1

Ή ο κόσμος γεννήθηκε πολύ νωρίς

ή εγώ άργησα να τον επισκεφτώ

Ελένη.Μ 

Ανήλεο Μηδέν

John Virtue 

Νιώθω εξαντλημένη

Ηττημένη

Κουρασμένη

Ακόμη και τα παντζάρια ματώνουν πιο πολύ από μένα

Οι στάλες τους πέφτουν βροχή

Πηχτές σαν πάχνη

Σε καλύτερη κατάσταση από το δικό μου κίβδηλο αίμα

Ψάρι διψασμένο σε έρημο

Τι κάνω Θεέ μου σ’αυτόν τον κόσμο;

Εγώ που η ίδια η ζωή με γεννά και με καταστρέφει

Όσες γέφυρες κι αν σκεφτώ

Δεν φτάνουν για να πέσω στο κενό

Κρατιέμαι από ένα φύλλο

Που ανεμοδέρνεται στις φυλλωσιές των κυπαρισσιών

Ας έρθει  μια κόλαση ή ένας παράδεισος

Ή οτιδήποτε τέλος πάντων

Να αφήσω εκεί την ύπαρξή μου

Γιατί δεν αντέχω άλλο τον πόνο του κενού μου

Ουσία αυταπάρνησης

Έγινε λάθος στο μαιευτήριο

Προοριζόμουν για εκποίηση

Όχι για νοίκιασμα.

Κι ο έρωτας..

Με παίδεψε

Με κατέστρεψε το οιδιπόδειο σύμπλεγμα

Τον έφτυσα

Και με ακολούθησε

Σε κάθε πληγή

Σε κάθε ουλή

Μπαίνει μέσα μου και με μολύνει

Χάνω τον καιρό μου με αντιβιοτικά του πρόσκαιρου

Μα και τα ουσιώδη είναι αντιστρόφως ανάλογα

Στο τίποτα φυτεύω ένα σπόρο

Κι ανθίζω ξεραμένο δέντρο

Έτοιμο να σαλπάρει

Για το διευατό εκεί.

Ελένη.Μ

Ακανθώδες

Μέλισσες-Φωτεινή Βελεσιώτου 

Όλη η γύρη σκύβει πάνω απ΄τον ώμο μου

βουρκώνει στο σβέρκο μου,

τρέχω με φόρα προς τα πίσω 

στο λιβάδι των ανέλπιδων εραστών,

στάχυ που δάκρυσε,

δροσιές που μ'ανάβουν πυρετούς,

με σταυρώνουν οι ομορφιές

στον ήλιο,

σχηματίζω τ΄όνομά σου 

σε ένα αστέρι

που δεν θα λάμψει ποτέ.

Ελένη.Μ 

Ανελεύθερη τελεία

Μωρό μου για μένα πάντα θα είσαι η δροσιά ενός άνθους

Που λησμονώ το βλεφάρισμα του αρώματός σου

Έχω το πράττειν του αισθάνεσθαι

Ακόμη κι αυτό το λουλούδι δεν μεγαλώνει με τη δική του ελευθερία

Ελένη.Μ

In The Fog

It's strange to wander in the fog!
A lonely bush, a lonely stone,
No tree can see the other one,
And one is all alone.

The world was full of friends back then,
As life was light to me;
But now the fog has come,
And no one can I see.

Truly, no one is wise,
Who does not know the dark
Which inevitably and silently
Does from others him part.

It's strange to wander in the fog!
Life is loneliness
No Man knows the other one,
And one is all alone.

[Hermann Hesse]

Βροχή και Καταχνιά

Ο Μπωντλαίρ υπό την επήρεια του χασίς. Σκίτσο του ίδιου


Ω τέλη του φθινοπώρου, χειμώνες, άνοιξες στη λάσπη βουτηγμένες
Ω νανουρίστρες εποχές! Σας αγαπώ, δοξάζω σας,
Που ντύνετε έτσι την καρδιά μου και τον νου
Μ'ατμώδες σάβανο και τάφον ακαθόριστο.

Στη μεγάλη πεδιάδα που ο κρύος γαρμπής τη σαρώνει,
Που σ'ατέλειωτες νύχτες ο δείχτης του ανέμου βραχνιάζει,
Η ψυχή μου καλύτερα, απ'όταν χλιαρό είναι θέρος,
Τα φτερά της πλατιά σαν κοράκου θ'ανοίξει.

Τι είναι πιο απαλό στην καρδιά, όλο πένθος γεμάτη,
Και που πάνω της γέρνουν παλιές καταχνιές,
Άλαμπρες εποχές, των εμών των κλιμάτων βασίλισσες,

Απ'την όψη, την άπαυτη πια, των ωχρών σκοταδιών σας;
Εκτός κι αν, κάποιο βράδυ αφέγγαρο, οι δυο μας,
Την οδύνη κοιμήσουμε πια σε τυχαίο κρεβάτι.

Μπωντλαίρ

Άυλα Ρόδα

Witche's Sabbath, Francisco Goya

-Βλέπεις αυτό το κόκκινο ρόδο;

-Ναι

-Έτσι είναι η ζωή μας. Τ'αγκάθια είναι οι κοινωνικοί άλλοι που μπήγουν τη λόγχη τους ως την καρδιά μας, ένα πληγωμένο κόκκινο τριαντάφυλλο είμαστε που κανείς δεν μπορεί να ζήσει ξέχωρα απ'τον άλλον. Μα κι οι δύο καταλήγουμε λίπασμα στη γη για νέα άνθη. Άνθισε λοιπόν! Βγες πάνω απ'τα αγκάθια κι άπλωσε φτερά για τον Ήλιο. Μα τα φτερά σου να μην είναι φτερά Ικάρου, μπόλιασέ τα καλά με κερί της ασημόσκονης. 

Ελένη.Μ

Κύματα βήματα

Frida Kahlo

Τα κύματα προχωρούν

σε κάθε ακτή,

πορεία 

που δεν ανακάμπτεται.

Μα εσύ περπατάς 

σε δρόμους ξέχωρους 

απ'τους δικούς μου.

Βήματα που συναντήθηκαν

και χάθηκαν 

ανάμεσα στα βήματα

των πολλών.

Ελένη.Μ

Στης πικροδάφνης τον αφρό

Orchids and Hummingbird

Πίσω από κάθε καταχνιά

κρύβεται μια μικρή αχτίδα ήλιου,

ξεβρασμένη απ'το αφρισμένο κύμα.

Δύο κοτσύφια μάλωναν 

στο κλωνάρι μιας πικροδάφνης

ποιός θα νικήσει 

σ'αυτόν τον καρπό

το ματωμένο;

Σαν κι αυτούς

εγώ κι εσύ.

Μα δεν θέλω να γευτώ 

την πίκρα 

πριν ακόμη

πετάξω.

Ελένη.Μ

   

Μικρές νοθείες

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με, ό,τι, περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ'άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ'τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα 'κανε μία απ'τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

Γαβγίζουν τα σύννεφα

Loquats and Mountain Bird, anonymous artist of the Southern Song Dynasty

Γαβγίζουν τα σύννεφα

ουρανούς.

Όλο και κάποιος πετάει,

όχι αιθεροβάμων

παρά μονάχα 

δεν βρίσκει άλλη φυγή.

Απλώνει τα χέρια ψηλά 

κι επιστρέφονται ψίχουλα

για να'χει να μετράει

τους καθημερινούς απολογισμούς.

Ψήγματα της φθοράς σου,

σε χαιρετούν γυπαετοί

κι εσύ ξεφυσάς καπνό,

χαμηλά,

το μαύρο σου χάλι.

Συνεχίζω να σκέφτομαι

κι η περισυλλογή 

μού βαραίνει το σώμα,

ώμοι λυγισμένοι

σ'ακρωτήρι προσμένουν

ένα φάρο.

Ελένη.Μ

Πιθανολογική μάχη ίση με το μηδέν

Cock Fight- James Legros

Με κατέχει μεγάλη θλίψη,

οι μεγάλες αλήθειες λένε πως πονάνε.

Όντως.

Ειδικά όταν τις ανακαλύπτεις μόνος σου.

Μάχομαι μόνη μου.

Τον ίδιο μου τον εαυτό.

Δεν έχω άλλο αντίπαλο,

άλλο άγγιγμα να ξαποστάσω

δεν έχω.

Προσπαθώ να βρω αυτό που με τυραννάει,

δεν ξέρω τι μου φταίει.

Μου φταίω εγώ. 

Στέκομαι και πάλι μόνη στη μάχη.         

Κι όταν έχω βγει με το στήθος μπροστά

όλο μαχαιριές μου τρυπώνουν στην ψυχή 

από χίλιες μεριές.

Μα πάντα στέκω κι υπομένω.

Μάχομαι. 

Κι όπου βγει.

Ελένη.Μ 

Νανούρισμα

Νηκτικός Νους- Βασίλης Ρούβαλης

Νηκτικός Νους-Βασίλης Ρούβαλης

Ελεύθερη Απόδοση

Όσο τ'αστέρια λάμπουν σαν μάτια

Όσο οι ανάσες μας κοφτερές σε πελαγίσια πάλη

Όσο ο χρόνος μάς ρυτιδιάζει

Όσο το χάδι ζεστό αγγίζει το άβατο

Με γνώση φιλορροή θ'ακολουθήσουμε το μονοπάτι

Έως τα χαμόσπιτα και τα γυναικεία γέλια

Τους πετρόπυργους σκυμμένους σε ελαιώνες

Έναν έρωτα που αποφύγαμε ή ποτέ δεν μάθαμε

*

Η ομολογία του διαφανούς

Μερικές φορές κάμπτω τη σιωπή

Αποθέτω ολίγο φως στη θλίψη

Χαμογελώ κι ορέγομαι ανύπαρκτους καρπούς

Στα φαινόμενα παρασύρομαι δήθεν αλόγιστα

Στα υπονοούμενα τιτρώσκω τα σωθικά μου

Είμαι ένας απέραντος απών

Κι ο διάφανος εαυτός μου θα πεθάνει ακέραστος.

Βασίλης Ρούβαλης

*Νηκτικός Νους= αυτός που επιπλέει ή βυθίζεται στο νερό

Ο Βασίλης Ρούβαλης είναι Έλληνας ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής συγγραμμάτων ενώ ανήκει στο κίνημα του Υπερρεαλισμού. Για περισσότερες πληροφορίες:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82

Poubelle

Poubelle Girl- Jean-Luc Rollier

Έρμαιο της μάνας θάλασσας

Γεννήθηκα γη  καμένη

Σπίρτο σε poubelle*

Γάτα που νιαουρίζει,

 ζητεί απεγνωσμένα σε βρωμερές σακούλες,

Σκισμένες συνήθειες αποσβολωμένες,

Αποβολή πολυσχιδών εγώ.

Κοιτώ το εμένα και λέω : Δεν είμαι εγώ!

Αήττητο μάτι που δεν χωρεί στο σώμα,

Το πνεύμα διασπάται στο απειροελάχιστο.

Δεν ανήκω  βιασμένα στον κόσμο,

Δεν ανήκω σε μένα.

Δεν βολεύομαι

 σ’αυτό το καλούπι

 που φτιάχτηκε 

για να σπάει.

Κοιτώ ακτές με φύκια 

που λες και κάποιος τα’φτυσε πάνω στα βράχια,

Λάδι που ανακατεύτηκε με το νερό

Παρελθόν μεικτό με παρόν,

Προσωδία που μέλλει να ξεχαστεί. 

Ελένη.Μ 

*Poubelle "σκουπιδοτενεκές"

 

Σύγκρουση

Αφήνω αυτόν τον κόσμο πίσω μου 

κι ας με μαχαιρώνει πισώπλατα.

Άνανδρε! Χτύπα στο στήθος μπροστά

σαν μετωπιαία σύγκρουση,

τάση δυστυχήματος

η συνάντηση των δυο μας.

Ήταν σκέτο ατύχημα

η μέρα που σε γνώρισα.

Τον αρνούμαι αυτόν τον κόσμο

σημαίνει αυταπάρνηση του ίδιου του εαυτού μου.

Η αντίσταση σημαίνει πως δηλώνεις το εγώ σου έναντι μιας αντίστιξης,

είναι μια στάση αντί της στάσης. 

Ελένη.Μ

Πρωινό Άγγιγμα

Όταν περπατάς στο κενό δίχως έρωτα,

δίχως έρωτα,

χωρίς εσένα, χωρίς εσένα,

χωρίς το σώμα σου

που άγγιξα μια φτερωτή στιγμή

κι ενώθηκα μαζί σου.

Κι όταν με άγγιξες σήμερα,

απλή συγκυρία της καλημέρας

τάραξες όλο μου τον κόσμο.

Ψυχή και σώμα εσένα σκέφτονται από τότε.

Με άγγιξες μέσα μου, το κενό μου

έγινε ολόκληρο κι όχι μερικό.

Σκούντηξες πάλι την καρδιά μου κι η ανόητη σκίρτησε!

Ω! Πόσο ανόητη!

Που προκάλεσε ηδονή στο μυαλό μου κι ένιωσε και πάλι χτυποκάρδι.

Ανόητη.

Και τώρα θλίβομαι στην απελπισία μου

δακρύζοντας μιαν ανάμνηση,

ακούγοντας τραγούδια που θυμίζουν τα μάτια της θάλασσας που βυθιζόμουν

αλάκερη αμμουδιά στο βυθό της,

τυλιγμένη μ'ένα σωρό ναυάγια 

απ΄τις αγκυροβολημένες σκέψεις μου για σένα.

Τώρα τίποτα, κενό μηδενός εξαιρουμένου. 

Έλα σώσε με, 

για πρώτη φορά σου ζητάω βοήθεια,

έλα σώσε με,

δεν αντέχω άλλο το βάρος της μοναξιάς. 

Γέμισαν ίσκιοι τα μάτια μου.

Φυσάει φαντάσματα ο αγέρας κι έρχεσαι εσύ τη νύχτα

και χτυπάς το πορτοπαράθυρο των ονείρων μου.

Γύρνα πίσω, γύρνα σε εμάς,

γύρνα σε μένα,

σ'εκλιπαρώ σαν αμυγδαλιά μαδημένη 

στη μέση του χειμώνα,

γύρνα σε μένα.

Δεν υπάρχει καμιά εποχή χωρίς την άλλη,

κι εγώ δεν μπορώ να προχωρήσω 

χωρίς να ζήσω τον έρωτά σου, 

αυτόν που πήρε αναστολή κι ύστερα

ημερομηνία θανάτου ως το έσχατο αντίο

του ανεκπλήρωτου έρωτα.

Για πρώτη φορά ένιωσα ερωτευμένη,

μαζί σου,

ερωτευμένη. 

Ελένη.Μ

Η μαρτυρία του J.Dassin για το έργο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"-Ν.Καζαντζάκης, μέρος 1ο

Στο κέντρο της φωτογραφίας απεικονίζεται η Μελίνα Μερκούρη με φόντο το ρεαλιστικό σκηνικό της εκκλησίας για την ταινία "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", μια μεταφορά του ομότιτλου έργου του Νίκου Καζαντζάκη.

Η παρούσα φωτογραφία αποτελεί απόκομμα της εφημερίδας "Ανατολή", δημοσιευμένο στις 5 Σεπτεμβρίου 2008. Η εφημερίδα αποτελεί τοπική εφημερίδα του χωριού ονόματι Κριτσά που βρίσκεται γεωγραφικά στο νομό Λαθισίου ενώ συγκαταλέγεται στη λίστα των 14 τοπικών διαμερισμάτων που υπάγονται στο δήμο του Αγίου-Νικολάου.
Το συγκεκριμένο άρθρο "Αγαπώ αυτό το χωριό όσο κανένα άλλο στον κόσμο!", σε συγγραφή του Νίκου Τραντά, αναφέρεται στις αναμνήσεις του Ζυλ Ντασσέν (Jules Dassin, 1911-2008) από τα γυρίσματα της ταινίας στην Κριτσά. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο J.Dassin ήταν σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου όπου η ζωή του περιπλανιόταν ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα. Η ταινία γυρίστηκε το 1957 με τον γαλλικό τίτλο "Celui qui doit mourir". Για μια σύνοψη της ταινίας σας παραπέμπω εδώ: http://www.moviereviews.gr/m495/

 Εν συνεχεία παραθέτω το ίδιο το άρθρο:

"Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δηλώσεις του Ζυλ Ντασσέν, σε συνέντευξη που έδωσε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1933. Μιλά για τη συνεργασία του με τους κατοίκους της περιοχής, στα γυρίσματα του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", αλλά και τον Άγιο-Νικόλαο του 56'. Αξιοσημείωτη όμως είναι και η αρνητική κρίση που διατυπώνει για την "εξέλιξη" της περιοχής, στο πέρασμα του χρόνου. 

Οι κομπάρσοι

"Α, οι ερασιτέχνες! Μια από τις ευτυχέστερες στιγμές της ζωής μου ήταν η συνεργασία μου με τους κατοίκους της Κριτσάς και των γύρων χωριών στα γυρίσματα του Καζαντζάκη. Οι πιο πολλοί δεν ήξεραν γράμματα κι έτσι, τα βράδια όταν γύριζαν απ'τα χωράφια, μαζευόμασταν στην αυλή του σχολείου, και με διερμηνέα  τη Μελίνα, τους μιλούσαμε για το βιβλίο, για τις σκηνές που θα γυρνούσαμε. Υπέροχη εμπειρία...Στο βιβλίο, ξέρετε, υπάρχουν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, οι προύχοντες του χωριού. Ε λοιπόν, κανείς δεν ήθελε να παίξει έναν από τους προύχοντες! Εκεί όμως που δεν πείθονταν με τίποτα, ήταν στο να παίξουν τους Τούρκους! Ξέρετε, τελικά, ποιοί έπαιξαν τους Τούρκους; Καουμπόιδες από τη διπλανή Αμερικανική Βάση...!"

Το "ντεκόρ του Καζαντζάκη"

"Παρόλο που οι συνθήκες των γυρισμάτων ήταν πάρα πολύ περίεργες-γύριζα σε ένα ελληνικό χωριό της Κρήτης και όλοι οι ηθοποιοί γύρω μου μιλούσαν γαλλικά-εξακολουθώ να θυμάμαι αυτήν την περιοχή σαν να ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου. Η ευτυχία είχε να κάνει με όλη την ατμόσφαιρα που επικρατούσε, με όλους τους κατοίκους που δούλεψαν στην ταινία. Έχω αναμνήσεις που ακόμα με συγκλονίζουν και αγαπώ αυτό το χωριό όσο κανένα άλλο στον κόσμο!
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν μπορέσαμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, το 1974, ήταν να πάμε εκεί. Λίγες όμως μέρες πριν ξεκινήσουμε για να πάμε, διάβασα σε μια ελληνική εφημερίδα ότι ένας από τους κατοίκους αυτού του χωριού, 88 χρονών τότε, ένας αρχοντάνθρωπος που μιλούσε κάτι λίγα γαλλικά και τον λάτρευα, είχε πει: "Δεν θέλω να πεθάνω,αν δεν δω πρώτα τον Ντασσέν..." "Πάμε, τί καθόμαστε;", λέω τότε εγώ. "Όχι, μου λένε, δεν πρέπει να πάμε, γιατί μετά θα πεθάνει..."
Εν πάση περιπτώσει, τα κατάφερα να πάω κάποτε σ'αυτό το χωριό, την Κριτσά, και να διαπιστώσω με τα μάτια μου την τεράστια πρόοδο που είχε επιτελεστεί στο μεταξύ και που είχε ξεκινήσει με τα γυρίσματα της ταινίας. Στην ερώτηση, "Τι εννοείτε όταν λέτε "τεράστια πρόοδος"; Εννοείτε την τουριστική ανάπτυξη;", ο Ντασσέν απάντησε: "Το 55', τότε που γυριζόταν η ταινία, υπήρχε ένα μόνο μικρό ξενοδοχείο στον Άγιο-Νικόλαο ( εννοούσε το ξενοδοχείο "Λατώ" στο λιμάνι) κι ένα μπαρ, που το είχε ανοίξει κάποιος εκείνες τις μέρες και το είχε βγάλει "Ριφιφί"-υπάρχει ακόμη...
Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα της ταινίας και τα μαζεύαμε για να φύγομε, ήρθαν και μου είπαν: "Αφήστε μας τα ντεκόρ" ( επειδή δεν μας έδωσαν άδεια να γυρίσουμε μέσα στην εκκλησία του χωριού, είχαμε φτιάξει εμείς μία, για τις ανάγκες του φιλμ, καθώς και μια μικρή πλατεία). "Θα χαλάσουν" τους λέω "με τον καιρό θα χαλάσουν". "Μη σας νοιάζει", μου λένε, "εσείς αφήστε τα". Τι έγινε λοιπόν; Επειδή οι Κρητικοί, όπως ξέρετε, λατρεύουν τον Καζαντζάκη, άρχισαν να έρχονται απ'όλα τα μέρη της Κρήτης άνθρωποι για να δουν την "Πλατεία του Καζαντζάκη!" Έτσι χτίστηκε κι άλλο ένα ξενοδοχείο κι ύστερα άλλο ένα κι άλλο ένα, ώσπου φτάσαμε στο χάλι που βλέπουμε σήμερα. Όλα όμως άρχισαν από τους Κρητικούς που έρχονταν να επισκεφτούν το ντεκόρ του Καζαντζάκη..."

-Να ευχαριστήσω θερμά τη γιαγιά μου που είχε κρατήσει την εφημερίδα ως ανάμνησή της για τον Ντασσέν και τις χαρές που γνώρισε τότε το χωριό, όπως μου είπε η ίδια.


Περισσότερα για τον Ζυλ Ντασσέν (Jules Dassin) εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%85%CE%BB_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AD%CE%BD

Μπορείτε να δείτε την ταινία εδώ:http://www.dailymotion.com/video/xiev2v_y-yyyyyyy-yyyyyyyyyyyyyyy_shortfilms#from=embediframe

Ελένη.Μ