Θέα από ψηλά

Ποιός είμαι;

Ταράζομαι 

μέσα στον ύπνο μου

και τρέχω να βρω 

τα μπαλκόνια του αθέατου. 

Γερασμένα χέρια,

οι άσπρες κουρτίνες

που στροβιλίζονται στον αέρα. 

Θεράποντες ιατροί για μυαλά-ζουρλομανδύες.

Κι ύστερα μου λες 

“πως τα πλακάκια να μην ταιριάξουν μεταξύ τους;” 

Ελένη.Μ

Η γύρη του ακαθόριστου

Wolfgang Laib - Pollen 

Στο φυτώριο της γύρης
φοβάμαι τους αγέννητους ουρανούς
που σαν κλαψιάρικα σκουλήκια
σκαλίζουν τα μόρια μιας πλάνης.
Ακούω την υπερένταση των κλασμάτων 

μέσα από τα μαβιά μου ρούχα
σαν κύμα λουόμενο
ή σαν θνητός απεθανών,
περπατώ γυμνός
στα κάγκελα της χρηστικής πραγματικότητας
και η πρέζα 

να ξέρεις 

είναι δυσκολότερη 

πριν το χάραμα,
του ερέβους η δεξαμενή
σαν έλατο που έπιασε πάτο
από το προσκέφαλο της κορυφής,
ψαροκόκκαλα και τόξα
για τις ασπίδες σας. 

Ελένη.Μ

Ενεργειακό burn out

Neuroscience Art

Ηλεκτρόνια

Πρωτόνια

Νετρόνια

Να είσαι από ενέργεια και να μην χωράς στην ύλη. 

Να πεθαίνεις για την ανθρωπότητα 

και εκείνη να κάνει στ'αχαμνά της

ρεσάλτο. 

Ενθάδε κείται ο Πυρήνας.

Ελένη.Μ

Μονά-Ζυγά ή Αρτιασμός

Hour of the Wolf (1968)- Ingmar Bergman

Οι άνθρωποι απλά χρειάζονται ένα κίνητρο.
Πλέον οι μέρες μου είναι αριθμοί,

μονά
ζυγά

δεν έχει σημασία.

Κατάδικος των ημε(ω)ρών,
κάνω μονόζυγο
σε σφιχτά σκοινιά 
σαν καραβόσκοινα
που δεν ξετυλίγονται.
Νυχτόβιο φως,
σαν από σκιές
μαθημένο
στα κάγκελα.

Ελένη.Μ 

Εθισμός στα κυκλώματα

Őszi almanach-Autumn Almanac (1985)- Béla Tarr

 

Η σκέψη μου ένα βεληνεκές ενός διάτρητου σωλήνα, 

κάρβουνο μέσα από έναν καιόμενο φούρνο.

Εθισμός στα κυκλώματα, το πως αναπαράγονται οι γενιές
μέσω ενός προγράμματος,
πατέρας και γιοί, Α.Ε
και η μάνα, ως επικαλούμενη βοήθεια, για τη συμμετοχή 

(χειροκρότημα).

Όταν παλεύεις με τα σώματα,
ο ηλεκτρισμός
που με φόβισε.

βλέπεις καλύτερα στο σκοτάδι
βλέπεις καλύτερα στο σκοτάδι

 

Ήταν για φωτογραφία,
μυωπικός, 

άλλη μια ίδια γενιά.

Οι άνθρωποι έχουν κάτι κοινό,
τοίχος,

στη μέση ο καναπές
άδειος
βρώμικος 

από τις ανέσεις.

Προχωρώ με βήματα γοργά.

Το βλέμμα στραγγίζει πάνω στα πεζοδρόμια.
Ανδρόγυνο νέο - ανδρόγυνο παλιό, σε δέκα μέτρα
ίδιες στάσεις, ίδια καθίσματα
ίδια απομακρυσμένα βλέμματα στο πουθενά,
όταν κάποτε τα γεράματα και για αυτούς θα είναι ίδια.

Σαύρα τριαντάφυλλο

 που από το μπαλκόνι παρακολουθεί
την εκτέλεση των έργων,
τα άστρα πάνω 

λάμπουν πιο πολύ από ποτέ. 

Στα κομμωτήρια
η εγκεφαλική αγωνία της αμμωνίας
ακόμη πιο βαθιά.

Τι θα σωθεί από τη φυσικοθεραπεία εκείνων
που κάποτε έφερναν τα αναψυκτικά;

Βενζίνη στην ταχύτητα 

και ο νους έξω από τα σήματα, 

δεν βλέπω κόκκινο. 

“Την έχω δει γυμνός, με έχει δει γυμνό”,

χάρηκε για αυτήν του την εξομολόγηση,
όταν δυο -διαφορετικά- χέρια- χούφτωναν
το κωλοράκι μιας δεκαπεντάχρονης
και εκείνη,

 ανέπαφο αντικείμενο 

του υποκείμενου αγγίγματος.

Γυμνά τα σώματα, (καλυμμένες ψυχές,
 

τη γύμνια της ψυχής

 μου) δεν την αντέχετε. 

Εξοστρακίζω από τα καφέ και τη συνουσία
της επικοινωνίας τους, 

όταν ο θάνατος τούς βρίσκει,

η ματιά μου πιο μεγαλοπρεπής
από τα στόματα,
δεν τους αξίζει. 

 

Η ομορφιά, 

ένα ασθενικό ποζάρισμα του φτιασίματος,
να βλέπεις 

πίσω από τις τζαμαρίες

 των εικόνων. 

Τα τέρατα εξάλλου, μωρό μου, δεν κρύβονται.  

 

Ελένη.Μ

 

Σύμπαν

Στο τρίξιμο 

μιας κόκκινης μουριάς
όταν όλοι

 οι κόκκοι του καρπού
θα έχουν εξιλεωθεί,

πέρα
στα μουράγια μιας σελήνης,
που ακόμη αγέννητη

εμφανίζεται στον ουρανό

πριν απλωθεί

 σαν νυχτερίδα

το σκοτάδι.
Και εσύ, 

με βλέμμα πλανώδες
καθώς αναπολείς 

τα χαμένα όνειρα
θα ονειρεύεσαι 

τον άλλο σου εαυτό

 που τα τσίνορά του

 σαν δυο παγετώνες
στα παγάκια
ενός ποτού

αγκυροβόλησαν 

στον καρπό μου.

Ελένη.Μ

Περί ευτυχίας

Και γι' αυτόν τον ίδιο βέβαια, κάθε ξεκίνημα, κάθε αναχώρηση, κάθε καινούργια ζωή είχε πάντα τη γοητεία της. Ήξερε όμως ότι η ευτυχία δεν ήταν επακόλουθο τους παρά μόνο στο μυαλό των τεμπέληδων και των ανίκανων. Η ευτυχία προϋποθέτει μια επιλογή και μέσα σε τούτη την επιλογή μια συντονισμένη και νηφάλια θέληση. Σαν ν'άκουγε το Ζαγραίο που λεγε: «Όχι με τη θέληση της παραίτησης, αλλά με τη θέληση της ευτυχίας».

~ · ~

Η ευτυχία είναι ανθρώπινη και η αιωνιότητα καθημερινή. Το παν είναι να ξέρουμε να γινόμαστε ταπεινοί, να συντονίζουμε την καρδιά μας με το ρυθμό των ημερών αντί να προσαρμόζουμε τον δικό τους ρυθμό στο διάγραμμα των ελπίδων μας.

~ · ~

Όπως πρέπει να ξέρεις να σταματάς στην τέχνη, όπως έρχεται πάντα μια στιγμή που δεν πρέπει πλέον ν'αγγίξεις ένα γλυπτό και όπως απ' αυτή την άποψη μια επιβολή έλλειψης νοημοσύνης βοηθάει πάντα τον καλλιτέχνη πολύ περισσότερο από τα πιο περίτεχνα αποθέματα οξυδέρκειας, έτσι χρειάζεται και μια μικρή έλλειψη νοημοσύνης για να δημιουργήσεις μια τέλεια ευτυχισμένη ζωή. Όσοι δεν τη διαθέτουν, ας μεριμνήσουν να την αποκτήσουν.

Albert Camus - "Ο ευτυχισμένος θάνατος"