Μικρές νοθείες

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με, ό,τι, περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ'άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ'τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα 'κανε μία απ'τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

Γαβγίζουν τα σύννεφα

Loquats and Mountain Bird, anonymous artist of the Southern Song Dynasty

Γαβγίζουν τα σύννεφα

ουρανούς.

Όλο και κάποιος πετάει,

όχι αιθεροβάμων

παρά μονάχα 

δεν βρίσκει άλλη φυγή.

Απλώνει τα χέρια ψηλά 

κι επιστρέφονται ψίχουλα

για να'χει να μετράει

τους καθημερινούς απολογισμούς.

Ψήγματα της φθοράς σου,

σε χαιρετούν γυπαετοί

κι εσύ ξεφυσάς καπνό,

χαμηλά,

το μαύρο σου χάλι.

Συνεχίζω να σκέφτομαι

κι η περισυλλογή 

μού βαραίνει το σώμα,

ώμοι λυγισμένοι

σ'ακρωτήρι προσμένουν

ένα φάρο.

Ελένη.Μ

Πιθανολογική μάχη ίση με το μηδέν

Cock Fight- James Legros

Με κατέχει μεγάλη θλίψη,

οι μεγάλες αλήθειες λένε πως πονάνε.

Όντως.

Ειδικά όταν τις ανακαλύπτεις μόνος σου.

Μάχομαι μόνη μου.

Τον ίδιο μου τον εαυτό.

Δεν έχω άλλο αντίπαλο,

άλλο άγγιγμα να ξαποστάσω

δεν έχω.

Προσπαθώ να βρω αυτό που με τυραννάει,

δεν ξέρω τι μου φταίει.

Μου φταίω εγώ. 

Στέκομαι και πάλι μόνη στη μάχη.         

Κι όταν έχω βγει με το στήθος μπροστά

όλο μαχαιριές μου τρυπώνουν στην ψυχή 

από χίλιες μεριές.

Μα πάντα στέκω κι υπομένω.

Μάχομαι. 

Κι όπου βγει.

Ελένη.Μ 

Νανούρισμα

Νηκτικός Νους- Βασίλης Ρούβαλης

Νηκτικός Νους-Βασίλης Ρούβαλης

Ελεύθερη Απόδοση

Όσο τ'αστέρια λάμπουν σαν μάτια

Όσο οι ανάσες μας κοφτερές σε πελαγίσια πάλη

Όσο ο χρόνος μάς ρυτιδιάζει

Όσο το χάδι ζεστό αγγίζει το άβατο

Με γνώση φιλορροή θ'ακολουθήσουμε το μονοπάτι

Έως τα χαμόσπιτα και τα γυναικεία γέλια

Τους πετρόπυργους σκυμμένους σε ελαιώνες

Έναν έρωτα που αποφύγαμε ή ποτέ δεν μάθαμε

*

Η ομολογία του διαφανούς

Μερικές φορές κάμπτω τη σιωπή

Αποθέτω ολίγο φως στη θλίψη

Χαμογελώ κι ορέγομαι ανύπαρκτους καρπούς

Στα φαινόμενα παρασύρομαι δήθεν αλόγιστα

Στα υπονοούμενα τιτρώσκω τα σωθικά μου

Είμαι ένας απέραντος απών

Κι ο διάφανος εαυτός μου θα πεθάνει ακέραστος.

Βασίλης Ρούβαλης

*Νηκτικός Νους= αυτός που επιπλέει ή βυθίζεται στο νερό

Ο Βασίλης Ρούβαλης είναι Έλληνας ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής συγγραμμάτων ενώ ανήκει στο κίνημα του Υπερρεαλισμού. Για περισσότερες πληροφορίες:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82

Poubelle

Poubelle Girl- Jean-Luc Rollier

Έρμαιο της μάνας θάλασσας

Γεννήθηκα γη  καμένη

Σπίρτο σε poubelle*

Γάτα που νιαουρίζει,

 ζητεί απεγνωσμένα σε βρωμερές σακούλες,

Σκισμένες συνήθειες αποσβολωμένες,

Αποβολή πολυσχιδών εγώ.

Κοιτώ το εμένα και λέω : Δεν είμαι εγώ!

Αήττητο μάτι που δεν χωρεί στο σώμα,

Το πνεύμα διασπάται στο απειροελάχιστο.

Δεν ανήκω  βιασμένα στον κόσμο,

Δεν ανήκω σε μένα.

Δεν βολεύομαι

 σ’αυτό το καλούπι

 που φτιάχτηκε 

για να σπάει.

Κοιτώ ακτές με φύκια 

που λες και κάποιος τα’φτυσε πάνω στα βράχια,

Λάδι που ανακατεύτηκε με το νερό

Παρελθόν μεικτό με παρόν,

Προσωδία που μέλλει να ξεχαστεί. 

Ελένη.Μ 

*Poubelle "σκουπιδοτενεκές"