-Είναι τόσο σπάνιες οι ευτυχισμένες στιγμές; Ρώτησε κείνο το βράδυ τ'αστέρι.
Το δέντρο μόλις είχε κλείσει τα βλέφαρα του να ξεκουραστεί. Κούνησε τα κλαδιά του κι αποκρίθηκε λίγο νυσταγμένα.
- Όχι... Όχι. Δεν είναι τόσο σπάνιες. Μόνο που... Να, οι άνθρωποι κυνηγούν αυτές τις στιγμές με το μυαλό τους. Κι αυτό είναι, πως να στο πω, υπόθεση τηε καρδιάς.
-Πες μου κάποιες χαρούμενες στιγμές.
-Άσε με τώρα, νυστάζω.
-Πες μου, επέμενε τ' αστέρι. Πες μου μερικές.
-Ένα παξιμαδάκι κανέλας στα ζαρωμένα χέρια της γιαγιάς. Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κάτω από το κρεβάτι του Φώτη. Ένα κοχύλι στα όνειρα της Αγγελικής... Ένα φορτηγάκι στο χρώμα του φεγγαριού. Καληνύχτα. Νυστάζω πολύ απόψε.
-Πες μου ακόμα μια ευτυχισμένη στιγμή. Και ύστερα θα σ' αφήσω να κοιμηθείς.
-Σ' αγαπώ, πολύ!
-Καληνύχτα! είπε τ' αστέρι τρισευτυχισμένο. Κι έδωσε μια βουτιά και πιάστηκε από τα ματόκλαδα του φεγγαριού.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το χρώμα του φεγγαριού" της Αλκυόνης Παπαδάκη
Υ.Γ: Το φθινόπωρο έφτασε! Τυπικά, τουλάχιστον, αφού όπως φαίνεται θα περιμένουμε πολύ ακόμα για τις πρώτες σταγόνες βροχής. Πάντα μου άρεσε η περίοδος αναμονής για τα πρωτοβρόχια. Η μυρωδιά της βρεγμένης γης. Το καλοκαίρι με κούρασε και χρειάζομαι τη μελαγχολία του καιρού. Ευχές, λοιπόν, για ένα βροχερό και κρύο φθινόπωρο.
3 Σχόλια :
Γειά! Ωραίο blog. Μ' αρέσουν πολύ τα βιβλία της αλκυόνης. Το συγκεκριμένο το διάβασα πριν δυο χρόνια. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το Σκισμένο ψαθάκι (της ίδιας) αλλά θα στο πρότεινα ανεπιφύλακτα. Όπως και το Η μπόρα.
Γεια σου! Χαίρομαι που σου αρέσει το blog. Ναι, έχεις δίκιο "Η μπόρα" είναι εξαιρετική. Αληθινή, "σκληρή", αλλά συνάμα τρυφερή κι αισιόδοξη!
Θα μ'ενδιέφερε πολύ να μάθω πως βρέθηκες στον αστεροειδή μου... :)
Λοιπόν έπεσα πάνω στον αστεροειδή σου όταν σε είδα ως αναγνώστη στο blog το πράσινο μυρμήγκι.
Δημοσίευση σχολίου