Η νύχτα στο νησί

Όλη την νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου.
Στην θάλασσα πλάι, στο νησί.
Άγρια ήσουν και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο.
Ανάμεσα στην φωτιά και στο νερό.
Ίσως πολύ αργά τα όνειρα μας ενώθηκαν.
Στο ύψος ή στο βάθος.
Ψηλά στα κλαδιά που τα κουνάει ο ίδιος ο άνεμος.
Κάτω σαν ρίζες κόκκινες που ακουμπάνε μεταξύ τους.
Ίσως το όνειρο σου απομακρύνθηκε απο το δικό μου
και στην σκοτεινή θάλασσα με αναζητούσε όπως πρίν.
Όταν ακόμα δεν υπήρχες.
Όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλευρό σου.
Και τα μάτια μου γύρευαν,
αυτό που τώρα
-ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό-
σου προσφέρω απλόχερα
γιατί είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου 

όλη την νύχτα που η γή, η σκοτεινή γυρίζει 

με ζωντανούς και πεθαμένους.
Κι όταν ξύπνησα στα ξαφνικά
μες στο σκοτάδι
το χέρι μου είχα γύρω απο την μέση σου.
Ούτε η νύχτα ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου
και μόλις ξύπνησα το στόμα σου
βγαλμένο απ’το όνειρο σου
μου έδωσε την γεύση της γής
του θαλασσινού νερού, των φυκιών,
του βυθού της ζωής σου
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο απο την αυγή
σαν να μου ερχόταν
απο την θάλασσα που μας κυκλώνει.

Pablo Neruda 

- Οι στίχοι του καπετάνιου (1952) -