Το Πουθενά Σου

Rudolf Bonvie - From ‘Dialog’, 1977

Νιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος
εδώ και μέρες
εκεί ειδικά στο αριστερό- μου κόβεται η ανάσα-
και δεν ξέρω
αν είναι από το δηλητηριασμένο
καφτάνι που φορώ
για να σέρνω τον εαυτό μου
μέσα στα κυπαρίσσια 

αυτής της περίλυπης πραγματικότητας
ή
το δηλητήριο
που με τόση τέχνη
πότισες την καρδιά μου. 

Και τα δάκρυα 

πως φουσκώνουν πανιά στις θύμισες
εκείνες που τώρα παγώνουν το νοτιά,
όταν τα χέρια μου που κάποτε
τεντωμένα 

αναζητούσαν 

τα δικά σου
και τώρα τα νιώθω λειψά,
άχρηστα
σαν ακατοίκητα νησιά
στη μέση

 του μεγάλου 

Πουθενά Σου.

Ελένη.Μ

Rudolf Bonvie - From ‘Dialog’, 1977 : https://www.youtube.com/watch?v=gzCeAOasRJA