Οδυσσέας

Πάντα δεμένος στο κατάρτι ναυαγώ στου έρωτά σου τα νερά.

Απ' την ακτή κουρσεύεις την ψυχή μ'ένα παράφωνο τραγούδι, 
Σειρήνα, θα μεθύσω πίνοντας τα σαρκοφάγα σου φιλιά.

Ερωτευμένος κι άψυχος τη λήθη της στεριάς σου σε λωτούς θ'αναζητήσω

καθώς εσύ το επόμενο το πλοίο στα βράχια παρασέρνεις.