Δ.Μ.Παπαδίτσας-Υπερρεαλισμός

Gustav Klimt-The kiss

Αυτά τα όστρακα κι αυτές τις πεταλούδες

Στα δίνω και τα ξαναπαίρνω

Μέχρι να παλιώσουν

Σα χαρτονομίσματα

Που παν από χέρι σε χέρι

Ή από φόνο σε φόνο... 

Από τις "Σημειώσεις τριών νυχτών",ΙΙ

Ω εσύ πράσινο βοτάνι απ'τον ουρανό καταγόμενο

Στο νερό που λειτουργείς

Που σκορπίζεσαι όπως η αχτίδα στην πλευρά του στιλέτου

Που τόσους αιώνες τρως απ'το κορμί μου μέλι

Που σε φωνάζω πότε πεθαμένος και πότε τρελός από μετεωρίτες που σβήνουν σε μια γωνιά του μυαλού μου...

"Το κυπαρίσσι"

Το πλοίο  Vasco

Το λιμάνι του Λορέντσο Μαρκέζ

Ο μισός του γερανός κι ο μισός του μέσα μας

Θεέ μου οι μικροπωλητές

Ρωσόφιλοι άλλοτε

Αγγλόφιλοι σήμερα

Ίσως αύριο ρουφιάνοι από ωριμότητα

Πουλάν σκόνες που γυαλίζουν όλα τα αντικείμενα

Και σταματάν τον πονόδοντο

Να φύγει το πλοίο Vasco 

Όχι να μη φύγει 

"Έξοδος"

Το λέω ξανά είμαι μόνος

Σα μιά μόνη πατημασιά ανθρώπου σε δάσος

Είμαι μόνος σα δάχτυλο σε χέρι 

Που η μηχανή του πήρε τα άλλα τέσσερα

Αν ήμουν σταγόνα θα'χα σβήσει στα έγκατα διψασμένης γης 

Δεν είμαι όμως σταγόνα

Είμαι μικρή πέτρα ίσως πολύτιμη

Που ο καιρός την κάμνει άμμο

Και βλέπω το σχήμα της και τη λάμψη

Και την σκληρότητά της

Και το βάρος της να γίνονται άμμος...

Από το "Παράθυρο", V

Δε σκέφτηκες ότι μια νύχτα κρυφά 

Στις μύτες των ποδιών μου 

Πήρα όλα τα οστά μας 

Και τα βούτηξα - ας μην το μάθουν σε παρακαλώ

Στο φεγγάρι...

"Το φεγγάρι"