Νηκτικός Νους- Βασίλης Ρούβαλης

Νηκτικός Νους-Βασίλης Ρούβαλης

Ελεύθερη Απόδοση

Όσο τ'αστέρια λάμπουν σαν μάτια

Όσο οι ανάσες μας κοφτερές σε πελαγίσια πάλη

Όσο ο χρόνος μάς ρυτιδιάζει

Όσο το χάδι ζεστό αγγίζει το άβατο

Με γνώση φιλορροή θ'ακολουθήσουμε το μονοπάτι

Έως τα χαμόσπιτα και τα γυναικεία γέλια

Τους πετρόπυργους σκυμμένους σε ελαιώνες

Έναν έρωτα που αποφύγαμε ή ποτέ δεν μάθαμε

*

Η ομολογία του διαφανούς

Μερικές φορές κάμπτω τη σιωπή

Αποθέτω ολίγο φως στη θλίψη

Χαμογελώ κι ορέγομαι ανύπαρκτους καρπούς

Στα φαινόμενα παρασύρομαι δήθεν αλόγιστα

Στα υπονοούμενα τιτρώσκω τα σωθικά μου

Είμαι ένας απέραντος απών

Κι ο διάφανος εαυτός μου θα πεθάνει ακέραστος.

Βασίλης Ρούβαλης

*Νηκτικός Νους= αυτός που επιπλέει ή βυθίζεται στο νερό

Ο Βασίλης Ρούβαλης είναι Έλληνας ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής συγγραμμάτων ενώ ανήκει στο κίνημα του Υπερρεαλισμού. Για περισσότερες πληροφορίες:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82