Ακανθώδες

Μέλισσες-Φωτεινή Βελεσιώτου 

Όλη η γύρη σκύβει πάνω απ΄τον ώμο μου

βουρκώνει στο σβέρκο μου,

τρέχω με φόρα προς τα πίσω 

στο λιβάδι των ανέλπιδων εραστών,

στάχυ που δάκρυσε,

δροσιές που μ'ανάβουν πυρετούς,

με σταυρώνουν οι ομορφιές

στον ήλιο,

σχηματίζω τ΄όνομά σου 

σε ένα αστέρι

που δεν θα λάμψει ποτέ.

Ελένη.Μ