Εθισμός στα κυκλώματα

Őszi almanach-Autumn Almanac (1985)- Béla Tarr

 

Η σκέψη μου ένα βεληνεκές ενός διάτρητου σωλήνα, 

κάρβουνο μέσα από έναν καιόμενο φούρνο.

Εθισμός στα κυκλώματα, το πως αναπαράγονται οι γενιές
μέσω ενός προγράμματος,
πατέρας και γιοί, Α.Ε
και η μάνα, ως επικαλούμενη βοήθεια, για τη συμμετοχή 

(χειροκρότημα).

Όταν παλεύεις με τα σώματα,
ο ηλεκτρισμός
που με φόβισε.

βλέπεις καλύτερα στο σκοτάδι
βλέπεις καλύτερα στο σκοτάδι

 

Ήταν για φωτογραφία,
μυωπικός, 

άλλη μια ίδια γενιά.

Οι άνθρωποι έχουν κάτι κοινό,
τοίχος,

στη μέση ο καναπές
άδειος
βρώμικος 

από τις ανέσεις.

Προχωρώ με βήματα γοργά.

Το βλέμμα στραγγίζει πάνω στα πεζοδρόμια.
Ανδρόγυνο νέο - ανδρόγυνο παλιό, σε δέκα μέτρα
ίδιες στάσεις, ίδια καθίσματα
ίδια απομακρυσμένα βλέμματα στο πουθενά,
όταν κάποτε τα γεράματα και για αυτούς θα είναι ίδια.

Σαύρα τριαντάφυλλο

 που από το μπαλκόνι παρακολουθεί
την εκτέλεση των έργων,
τα άστρα πάνω 

λάμπουν πιο πολύ από ποτέ. 

Στα κομμωτήρια
η εγκεφαλική αγωνία της αμμωνίας
ακόμη πιο βαθιά.

Τι θα σωθεί από τη φυσικοθεραπεία εκείνων
που κάποτε έφερναν τα αναψυκτικά;

Βενζίνη στην ταχύτητα 

και ο νους έξω από τα σήματα, 

δεν βλέπω κόκκινο. 

“Την έχω δει γυμνός, με έχει δει γυμνό”,

χάρηκε για αυτήν του την εξομολόγηση,
όταν δυο -διαφορετικά- χέρια- χούφτωναν
το κωλοράκι μιας δεκαπεντάχρονης
και εκείνη,

 ανέπαφο αντικείμενο 

του υποκείμενου αγγίγματος.

Γυμνά τα σώματα, (καλυμμένες ψυχές,
 

τη γύμνια της ψυχής

 μου) δεν την αντέχετε. 

Εξοστρακίζω από τα καφέ και τη συνουσία
της επικοινωνίας τους, 

όταν ο θάνατος τούς βρίσκει,

η ματιά μου πιο μεγαλοπρεπής
από τα στόματα,
δεν τους αξίζει. 

 

Η ομορφιά, 

ένα ασθενικό ποζάρισμα του φτιασίματος,
να βλέπεις 

πίσω από τις τζαμαρίες

 των εικόνων. 

Τα τέρατα εξάλλου, μωρό μου, δεν κρύβονται.  

 

Ελένη.Μ