Η γύρη του ακαθόριστου

Wolfgang Laib - Pollen 

Στο φυτώριο της γύρης
φοβάμαι τους αγέννητους ουρανούς
που σαν κλαψιάρικα σκουλήκια
σκαλίζουν τα μόρια μιας πλάνης.
Ακούω την υπερένταση των κλασμάτων 

μέσα από τα μαβιά μου ρούχα
σαν κύμα λουόμενο
ή σαν θνητός απεθανών,
περπατώ γυμνός
στα κάγκελα της χρηστικής πραγματικότητας
και η πρέζα 

να ξέρεις 

είναι δυσκολότερη 

πριν το χάραμα,
του ερέβους η δεξαμενή
σαν έλατο που έπιασε πάτο
από το προσκέφαλο της κορυφής,
ψαροκόκκαλα και τόξα
για τις ασπίδες σας. 

Ελένη.Μ