Γραφή στην άμμο

Leonora Carrington

 Κι έτσι το προσπερνάμε μπουκάλι με το μπουκάλι, αδειάζουμε ό,τι καταφέραμε ν' αποστάξουμε˙το πνεύμα των πραγμάτων, και το δικό σου, που θα μου κεντά τη γλώσσα καιρό μετά την τωρινή σου αναχώρηση.

Απόψε κάθισα να γράψω αυτό το ποίημα που δεν θα διάβαζες, το γράμμα που δεν θ' άνοιγες και  ήπια στην υγειά σου, εσένα, γλυκιά μου,  που δεν θα 'πινες στη δική μου.Στις τελευταίες ειδήσεις της μέρας έβγαζαν ένα καράβι από τον βυθό του Κρόμαρτι,τέσσερις άντρες δυο μήνες στον πάτο της θάλασσας.Χιλιάδες πλοία είχαν σηκώσει άγκυρα κι είχαν αποπλεύσει εκείνη τη μέρα  κι ένα, μόνο ένα,βυθίστηκε αύτανδρο, λες κι έπεσε μέσα σε μια τρύπα στον ωκεανό.

Δεν ισχύει για μας η γεωγραφία, δεν υπάρχει χώρα ανάμεσά μας,άλλη από εκείνη που χαρτογραφούμε εμείς οι ίδιοι:ένα κουβάρι από ποτάμια και μονοπάτια, ένα αποτύπωμα βουνών από χαρτόνι.Το σημαντικό τοπίο το κουβαλάμε μέσα μας,σαν υδρολογικό χάρτη μια ατέρμονη ροή κάθε πράγματος προς όλα τ' άλλα. Έτσι όταν, σε λίγες μόνο ώρες, ξυπνήσεις από μιαν ανάσα που δεν είναι η δική σου, ούτε κι η δική μου, μακάρι να συλλογιστείς την απόσταση ανάμεσά μας έτσι όπως εμείς οι ίδιοι τη χαράξαμε,όμοια με γραμμή στην άμμο στην άκρη της θάλασσας.                                                                                                                

Κάπου εκεί έξω τούτη τη νύχτα έχεις αδειάσει τον αέρα και τον άφησες να στεγνώνει.Ούτε κρωξίματα γλάρων, ούτε σειρήνες πλοίων, μόνο το νανούρισμα της θάλασσας και το υπόλοιπο απ' το χθεσινοβραδινό ουίσκι...Στο χαρμάνι του από τύρφη και φύκια βρήκα εσένα στo λαμπύρισμα και στην οξύτητα, στη χαρακτηριστική αψάδα˙ τις τελετουργίες που κάποτε εκτελούσαμε μόνο μαζί τις επιδίωκα μόνος.Και, χωρίς να με νοιάζει πού είσαι, ήπια, στη θέση τους,σε κάθε ξεχωριστό γράμμα του ονόματός σου˙ κύμα το κύμα, μέχρι που το πνεύμα συρρικνώθηκε και αμβλύνθηκε.

Μια κλεψύδρα γερμένη στο πλάι είναι για πάντα.Και για κείνη, που είπε ότι η αμμουδιά ήταν εναντίον μας,κατέβηκα στην παραλία λίγο πριν απ' το ξημέρωμα κι έγραψα τα πέντε γράμματα του ονόματός της και περίμενα την παλίρροια που θα ερχόταν να τα σβήσει,καθώς μια μια οι λάμπες πετρελαίου τρεμόφεγγαν στην ακτή σαν εκατοντάδες σπίτια που ορθώνονταν, για να καταμετρηθούν.

Γραφή στην άμμο-Matthew Hollis