 |
| Χρήστος Πάρλας (Λεονάρντο), Νόρα Βαλσάμη (Νύφη). Εθνικό Θέατρο 1980 |
Η μαγευτική σκηνή στο δάσος, όπου τρέχουν κυνηγημένοι οι δύο εραστές, μετά την απαγωγή της "Νύφης".
Εκεί που δεν μπορούν να'ρθουνε,
όσοι μας κυνηγάνε τώρα.
Εκεί που θα μπορώ να σε κοιτάζω!
Το ξέρω,έπρεπε να σ'αφήσω.
αν είχα νου για να σκεφτώ.
Μα από κοντά σου δεν μπορώ
να φύγω πια. Κι εσύ,το ίδιο.
Δοκίμασε,καν'ένα βήμα.
Καρφιά του φεγγαριού καρφώσαν
τη μέση μου με τους γοφούς σου.
Θα μας χωρίσουν,όταν μονάχα,
θα'χω πεθάνει...
όσοι μας κυνηγάνε τώρα.
Εκεί που θα μπορώ να σε κοιτάζω!
Το ξέρω,έπρεπε να σ'αφήσω.
αν είχα νου για να σκεφτώ.
Μα από κοντά σου δεν μπορώ
να φύγω πια. Κι εσύ,το ίδιο.
Δοκίμασε,καν'ένα βήμα.
Καρφιά του φεγγαριού καρφώσαν
τη μέση μου με τους γοφούς σου.
Θα μας χωρίσουν,όταν μονάχα,
θα'χω πεθάνει...
Ματωμένος Γάμος ή Ματωμένα Στέφανα-Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
4 Σχόλια :
Διάβασα το έργο πριν μερικές βδομάδες και μπορώ να πω ότι μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα...
Δεν ήξερα αν έπρεπε να κατηγορήσω την ηρωίδα ή να της δώσω ελαφρυντικά. Υποθέτω το έργο πέτυχε έναν από τους στόχους του! :)
Πάντως το συγκεκριμένο όπως και το "Γέρμα" και "Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" μιλάνε για την υποταγή των γυναικών που επιζητούν ελευθερία από τον ασφυκτικό κλοιό που τους επιβάλλει η ισπανική κοινωνία ή η ερωτική ισότητα.
Δεν αντιλέγω.
Απλά μου έβγαινε κάπως αυθόρμητα να πάρω κι εγώ ένα τουφέκι και να τρέχω στο δάσος! :Ρ
Χαχα!!! Εγώ πάλι έπιασα τον εαυτό μου να με σκέφτεται "Στο κλουβί με τις τρελές!", νομίζω έχει σοβαρή επίδραση το έργο πάνω μας :ρ
Δημοσίευση σχολίου