Τα τέρατά μας

Multiple headed monster 

Ο αέρας σφυρίζει μέσα από το τζάμι

σαν τους καπνοδόχους των τρένων.

Κι εγώ είμαι ένα μονάχα γρανάζι

στο μηχανισμό που κινεί τις ρόδες,

κάρβουνο για την τροφή της φλόγας.

Στα καθίσματα είμαστε όλοι συνεπιβάτες,

δίχως μεσημεριανό.

Κλείνουμε τις κουρτίνες μην τυχόν προλάβει

να μπει ο ήλιος και αντικρύσουμε

τ'αποφάγια που αφήσαμε πίσω μας.

Τελικός προορισμός:

Η κάθε άγνωστη στάση των τεράτων

που φυλάμε καλά κρατημένα

στο στομάχι μας.

Είμεθα μαθημένοι στη χώνεψη. 

Ελένη.Μ