Prisoners

Prison- Francisco Goya

Τα ρούχα απ'τη μπουγάδα μυρίζουν 

σαπίλα θαλπωρής κι ανασφάλειας.

Σερνόμαστε κάτι περισσότερο από πτώματα

μέσα στο ίδιο μας το σπίτι,

πέρα-δώθε, κείθε-δώθε.

Δεν σ'αδικώ,

μπορώ κι εγώ να κλείνομαι μέσα σε τέσσερις τοίχους

χειμώνα-καλοκαίρι

κι έτσι να λέω πως επιζώ

μα δεν ζω.

Οι τοίχοι μου δεν πέφτουν. 

Με τα χέρια στην ανάταση

σηκώνω ψηλά τα πόδια για συμπαράσταση.

Ακέφαλοι συγκάτοικοι στον κόσμο ετούτο. 

Ελένη.Μ