Ανάμεσα σε σένα και σε μένα
ένα σπουργίτι στην αγκαλιά σου,
κιβωτός της ασφάλειάς μου.
Αποφυλακίστηκα ανέπαφα
απ'τα βλέφαρά σου
καθώς έπλεκαν κλαδιά στο προσκεφάλι σου.
Αντίο πρόσκαιρη Άνοιξη,
ήρθε πάλι Χειμώνας
και αυτή τη φορά
θα μείνει για πάντα.
Διάβασε τις ρυτίδες στο πρόσωπό μου,
τι σου λένε;
Φοβάμαι τις νύχτες, τις μέρες μου
να πω μονάχα μια λέξη: Μοναξιά.
Ελένη.Μ
0 Σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου